Z.Fatma arkadaşım, valla çok üzüldüm haline, Ben de Çankırı'da YİBO'da görev yaptım dört yıl, nihayet paçamı kurtarabildim, orada çalışmayan arkadaşlar anlayamazlar, cidden K Ö T Ü bir yer!
Annem-babam öğretmen benim, çocukluğum da köylerde geçti elektriksiz susuz ama Çankırı kadar etkilemedi beni, seni çok iyi anlıyorum en kısa zamanda oradan kurtulmaya bak derim
ben hala antidepresanlara devam ediyorum çünkü, öğretmenliğin nasıl bir şey olduğunu bu yıl, beşinci yılımda anlayabildim, aslında fena meslek değilmiş diyorum
Çankırı denilen cehennemde kaç kez istifayı düşünmüştüm, bir daha o ilin sınırlarına bile girmemeye özen göstereceğim, aman benden uzak olsun, zaten Diyarbakır yazdım, Çankırı'ya tayinim oldu, isteğim dısında oldu yani