Ben en çok işlerimi son güne kadar yapmayıp son gün sabahlayarak bitirmeyi özledim. Sabaha kadar eksik olmayan çayım ve  müzik eşliğinde ve içimde eksik olmayan "ya yetiştiremezsem" stresiyle . Gün doğarken mutlaka dışarı çıkar birazcık gezinir kendime gelirdim. Dönüşte işime son rütuşları yapar onca stresden sonra büyük bir huzurla okuluma giderdim. Öğrenciliğim süresince son güne bırakıp da yetiştiremediğim hiç bir iş olmamıştı. Bu arada işlerimi son güne bırakma huyumdan maalesef henüz daha vazgeçebilmiş değilim.

dersten kacıp okulumun o güzel bahcesinin kuytu yerinde arkadaşlarımla sohbet etmeyi özledimmmmm

"tanerbey" öğretmenim emin olun sizin gibi öğrencilik hayatı geçiren çoook öğretmen vardır burada.
İtiraf ediyorum biri de ben. Tüm çizim ve projeleri son gece yapmışımdır. Hatta hatta yetiştirememe telaşıyla eskizimin altına çoğu kez eskiz sıkışmıştır. Kopya için mi? Aslaaaa sadece hatalarımı görmek için 

yağlıboya kokusunuuu
atölyemi
arkadaşlarımı
oradaki ''BEN'İ'''

ödev yetiştimek için sabahlamayı ve kuş seslerini duymayı.ertesi gün de titiz yazı hocamız Hulusi Sezer'in dersinde göz kapaklarımı açık tutmayı zor başardığım günleri özledim:)))))