insanı üzüyor ama güzelll...neden üzücü derseniz;insan artık yaşayamayacağı masumiyeti ,olamayacağı ruh halini düşününce üzülüyor..özellikle ilk karedeki kız yüreğimi acıttı ..yüreğinize sağlık +1

Her insanın yaşayamadığı bir çocukluğu, özlemleri, ulaşamadıkları vardır...Bazen babasının kollarında olmak bir hayaldir, bazen bir çift yeni ayakkabı almak bazense doyasıya çikolata yemektir...Dili, dini, ırkı farketmez çocuk her yerde çocuktur sevgiye muhtaçtır...Eline silah verilen bir çocukmu topluma faydalıdır yoksa eline kitap verilenmi...Gücümüz ölçüsünde her milletten, dilden ve dinden çocuğa ulaşmalıyız....Kendimizi onların yerine koymamız yeterlidir o zaman anlarız...Ekmeğe muhtaç bir Afrikalı çocuğun eline verdiğiniz ekmek ve yanında vereceğiniz birkaç zeytin tanesi belki bir amerikalı çocuğu mutlu etmez ama afrikalıyı ölmekten kurtarır ve mutlulukların en güzelini ve yaşama yansını verir....