gece yarısını çoktan geçti ve hala uykum yok.oysa ki dün gece de uyumamıştım.uykumun katli sbs.  kızım ve bir sürü öğrencim bugün sınava girdi.dün ne olacak nasıl olacak diyerekten uyuyamadım,  bugünse sinir boşalmasından...6 ve 7 sınıflardaki sınavlarına girerken kızım, sürekli ağladığımdan bu sene çıkan göreve itiraz etmeyip salt çocuğumun moralini bozmamak için iptal ettirmedim ama değişen bişey olmadı öğrencileri içeri alırken yine bir ağlama geldi.aslında acizliğimden değil kızgınlığımdan gözyaşım. küçücük oyun çocuklarına yüklenen bu stres nedir böyle?ne biçim sistem?sbs bitiyor üniversite.sonra kpdss ,Lds sonra iş ara...yarış atı mı bu çocuklar.mutluluğu sırtlarında mola yerlerinde yaşamak için, sırtların da mı taşıyacaklar? kaç öğrenci kalp krizi geçirdi,kaçı ülser oldu,kaçı pedogogların kapısını aşındırıyor bilmiyorlar mı?bugün ki görüntü inanılmazdı.okula kadar iki kaza vardı.yetişemeyeceğini düşünen öğrenciler feryat figan...en çok ta sınava bikaç dakika kala öğrencinin birinde yakaladığım bakışlar kaldı kafamda...bir çocuğun asla yaşamasını istemediğim duygu...KORKU...korkuyu saldığımız bu yüreklerde ne yetişmesini bekliyoruz bilmiyorum...abarttığımı düşünenler olacak belki de aranızda...ama özellikle üç yıldır kızımla yaşadıklarım (öğrencilerimde de aynı ya da benzer sıkıntılar) beni yıldırdı arkadaşlar.eh bir de oğlum var ve bir daha yaşamak istemiyorum bu stresiiiiii