Bu gibi girişimleri destekliyorum. Ve acizane bir öneri getiriyorum: Görsel Sanatlar ve Müzik derslerien az iki saat olmalı. Fakat bu, sorunlarımızdan sadece biri. Asıl önemli sorun ise atelyelerin yetersizliği yada hiç olmaması. Bununla beraber sınıf mevcutlarının kabarık olması da ayrı bir sorun. Şöyle yapılamaz mı? Dersimiz,Müzik dersiyle aynı zamanda yapılıp,sınıflar ikiye bölünemez mi? Öğrencilerin yarısı Resim dersi,yarısı da müzik dersine girerse,diğer sömestirde guruplar değişse,hem bir dönem yatmamış oluruz hem de tenha sınıfta rahat ders işlenebilir. Belki sorunlarımızın çoğunu çözmez ama en azından daha az öğrenciyle ders verimi biraz artırılabilir. Tabii ki bu uygulama her okulda uygulanamaz. Derslik sayısnın noksanlığı ve öğretmenlerin görevlendirilmeleri sorunlarını yaşayan okullarımız az değil.Ama hiç olmazsa imkânı olan okullarda gerçekleştirilebilirse daha huzurlu ve sakin ders yapılabilir.Ne dersiniz?

Acaba Görsel Sanatlar Dersi Öğretmenleri için ayrı bir sendika kursak mı? Hakikaten böyle bir şey mümkün müdür? Eğer yasal bir engel yoksa(saf mıyım neyim) olabilir mi ki? Nedersiniz?

Yurt dışında(bazı AB ülkelerinde) sanat dersi için iyi ışık alan kocaman atelyeler olması zorunlu tutuluyor. Bizim ülkemizde yeni yapılacak okullarda hiçbir zaman projeye sanat atelyesi konulmuyor. Tam bir rezalet. Ellerinden gelse her okula mescit açacaklar ama iş sanata geldiği zaman hiç uygun olmayan ortamlara mahkum ediliyoruz. Benim bildiğim, eğitim sadece derslikte yapılmaz. Normal olan, eğitim kurumlarının yerleşim birimlerinin göbeğine değil, biraz uzağına yapılmasıdır. Yani sokaktan geçen arabanın kornasını veya patatesçinin anonsunu dersteki öğrencilerin duymaması gerekir. Bununla beraber her yerde bütün okulları şehir dışına mı taşıyacağız diye bir soruyu düşünüyorsanız, sakın yanlış anlamayın. Söylemek istediğim şey Eğitim binalarının veya tesislerinin geniş araziler üzerine kurulması keyfiyetiyle alakalıdır. Yani yeşil alanları, piknik masları, ağaçlandırılmış alanları,spor tesisleri ve oyun alanları falan olması gerekir. O yüzden, okullara en yakın binanın da yüz-yüzelli metre uzakta olması gerekir. kastettiğim dışarılık buydu. yoksa şehir dışında koca bir kampüse binlerce ilköğretim öğrencisini yollamak değil. Düşünsenize atelyemizde kendimize ait ofisimiz ve bilgisayarımız olsa. Bütün malzemeleri devletimiz okullara gönderse. Öğrenciler malzeme almak zorunda olmasa. atelyedeki dolaplarına ihtiyaçları kadar malzeme koysak. kapalı devre müzik yayını olsa. Çalışırken dinlesek. Her sınıfın, bir günü atelyede geçirmesi gerekse. atelyemizde sinema sistemi olsa. Sanatla ilgili filmleri atelyede izletebilsek. okulumuza girerken heykeller karşılasa bizi. koridorlarımızda ünlü ressamların eserlerinin tıpkıbasımları olsa. icabında yemyeşil bahçemize çıkarsak çocuklarımızı. şövalelerimiz önümüzde paletimiz elimizde çocuklarımızla beraber peysaj çalışsak. Bunlar bazı ülkelerde gerçek biliyor musunuz? Neden bize ütopya olsun?

Doğrusu çok sevindim.Güzel bir düşünce.Sesimizi duyurabilmenin en mantıklı yolu.Bizi bizden başka daha iyi anlayacak anlatacak kimse olamaz.Hadi bakalım kolay gelsin hepimize.
 

Ben siyaseti sevmem aslında. Fakat bu hiç ilgilenmediğim anlamına gelmez tabii ki. Ayrıca hassasiyetinizi paylaşıyorum Hakan Hocam. Zaten gırtlağımıza kadar siyasetin bataklığına bulaştırlmışız. burada da bunlardan bahsetmek gereksiz. Herkes neyin ne olduğunu biliyor zaten. Bendenizin serzenişi hükümetimizin hassasiyetlerini belirli alanlara yoğunlaştırıp, başka konulara kayıtsız kalmasını eleştiri niyeti taşıyordu. Binaenaleyh bu yanlış veya eksik tutum bundan önceki hükümetlerde de aynen mevcuttu. Bu tutum sadece elân iktidar olan kadroların yaklaşımı değil. Genel bir haksızlık var ortada. Sanki birileri eğitimin üzerine eğilmek yerine günü kurtarmanın daha doğru bir yöntem olduğunu fısıldıyor kulaklara. Ama bu da yine bir siyaset meselesi değil mi?