Hepimizin özlemini çektiği şeyler vardır...Bazen geçmişte kalmış biri , bazen uzağında olduklarımız...bazen de yakınımızda olsa da özlemini çektiğimiz kişiler...Bazen bir yiyecek..Bazen de şehir...bazen 'bir zamanlar' yaptıklarımız ya da yapamadıklarımız...,gidemediklerimiz..kısacası özlemlerimiz...
Benim özlemini çektiklerim ;  İstanbul'da olmak, Ayvalık ya da Bozcaada'da yüzmek derin mavilerde..., resim yapmak, eski dostlarla gezdiğimiz sergi sonrası Ortaköy'e inip çay  ya da kışsa sahlep yudumlamak boğaza karşı...Bozdoğan kemerlerinin altındaki Vefa bozacısında yine tarihi Vefa leblecisinden alınmış sıcak leblebiler ve tarçınla BOZA içmek, BASINKÖY ' de olmak ve günbatımına karşı annemle oturup sohbet etmek...kedileri ve Lola'yı sevmek...İnci'nin profitorolünü yemek...Mısır pasajında midye tava yemek..Beyoğlu Taşplak'ta olmak...istanbul film festivali tadında film izlemek...Prens adalarına gitmek, yine o gazetenin kültür-sanat sayfasında sanat- röportaj yazıları yazmak, sergi haberlerini vermek...
işte böyle uzar gider...şimdi söz sizlerde..

allah rahmet eylesin öğretmenim...
Büyük babanızla olan özleminiz gerçekten de yerine konulamayacak denli büyük, acılı boşluklardan..Ne yapsanız dolamaz...Eşyalarına , size aldıklarına dokunurken bile hala onun sıcaklığını hisstmeye çalışmak..kokusunu anımsamaya,birlikte geçirdiğiniz güzel anıları gözlerinizi şöyle yumup yeniden canlandırmaya çalışmak...ah, eklemeliyim hemen 31 yıl önce ben 7 yaşındayken kalp krizinden yaşamını yitiren babamla o küçücük yaşantımda onun beni kucağına oturtup o güzel sesinden şiir okumasını, birlikte Küçükçekmece gölünden Marmara'ya açılan yerden küçük teknemizle süzülüp balık tutuşlarımızı...birlikte resim yapışlarımızııııııı...aaaah ahh. şimdi kızlarım diyor ki ''dedemizi göremedik..' ben de diyorum ki; babam benim büyüdüğümü , çocuk sahibi olduğumu da göremedi kiii birbirimize sarılıp ağlarken dünya tatlılarıma şöyle diyorum '' bakın onun aldığı oyuncaklara dokunabiliyorsunuz, babanızın üzerine giydiği 1 gömlek ve röpdöşambır onun 42 yaşında aramızdan ayrılmadan önce giydikleri...Dokunun onlara, duyumsamaya çalışın...NUR İÇİNDE YATSINLAR ARAMIZDAN AYRILMAK ZORUNDA OLANLAR....

DÜZELTME :  '' mısır çarşısı'' değil, Çiçek Pasajı olacak...Gecenin bir vakti, uykulu iken ve İstanbul'umdan uzaktayken, uzaklık ise nerdeyse ebedi olacak 12 yıdır Adana'dayım..Arada bir tatiilerde gidiyorum yalnızca...

Beğenmenize sevindim adı güzel öğretmenim

özlemler insanın hayatındaki her gecenin sabahında mutlaka var hemde öylesine çokki nerden başlanır nerede biter bilmem özlemler ve insanlar özlemlerini hep sevdiği şeylerde yaşarda neden o sevdiklerimiz avucumuzdan kayıp gidince aklımıza gelir özlem acaba zamanında özlememek için daha çok sevmek onu daha çok yaşamk mümkünmü acaba hayır değil işte bu yüzden adı özlem annecimmmmm seni çok özlüyorummm gittiğin günden beri hiçbir nesne hiçbir varlık hiçbir sevgi doldurmuyor yerini bilseydim gideceğini 7 yılda yüzlerce kez sarılır koklar öperdim seni öyle uzun zaman olduki oğlum yani torunun arda gelinceye dek bazen kokunu hatırlayamazdım kızma sakın kokumu nasıl unutursun diye çok çocuktum be annecim bırakıp gittiğinde ama şimdilerde oğlumu kokluyorum seni özlediğim anlarda çocuklar cennet kokarmış ya eminim sende cennettesin ve ben artık ömür boyu senin kokunu hiç unutmayacağım anneeeee eminim minik kız kardeşimde cennette yanındadır dün gibi hatırlıyorum doğmasına çok az kala bu kalabalık bu acı dünyaya gelmekten vazgeçmişti karnında sen hastanedeydin halam onu evde beyaz bi bez parçasına sardı babamla eniştem götürüp gömdüler kardeşimi adı bile yoktu gömülürken sonra sen hastaneden gelince söylemiştin esraya adı uysun diye eda koyacakmışın adını edaya selam söyle tamam mı annecim benim için öp doyamadığım kardeşimide anneeeee bir selam daha vr söylemeni istediğim babannemle dedemede selam söyle esra kırgınmış size de benden sonra ona çok iyi bakmışınız ama zamansız gelmişiniz yanıma de hemde ard arda özlemleriniz yüreğimde kocaman gerçi siz şanslısınız benim özlemleri görebiliyorsunuzdur artıkda ben şanssızım sizi göremiyorum

özennnn teyzemmm üniversitede 4 yıl kızlarınla ev arkadaşı oldumda beni bi defa olsun ayırmadın kendi yavrularından beni taımayanlar sorunca bizim ufaklık son numara derdin senin sıcacık kollarınıda çok özledimmm

ahh izmirrr ev ve sınıf arkadaşım daha doğrusu kardeşimle bulduğumuz her fırsatta izmire kaçardık kordonda kumru yemeyi ve saatlarce yürümeyi özledimmm

canım emrem annemin tek yadigarı canım kardeşim senle daha uzun vakitler geçirmeyi özledim nasılda sarılır uyurduk küçükken evcilik gibi bende çocuk aklımla sana annelik yapmaya çalışır korur kollardım seni bebeğimsin sen benim senide özledim bu ay sonu seni görcem ne mutlu bana

konyadaki çatı katı bekar evimi özledim yatağımı öyle güzel yerleştirmiştimki gece yattığımda perdeyi açarsam gökyüzündeki bütün yıldızlar yorganım olurdu elektirikler kesildiğinde 9 kat merdiven çıkmayı bile özledim yaa

tutku teşekkürler bu güzel konu için bayadır bu özlemlerim dile gelmemişti sayende bi ferahlık geldi yüreğime +1