Sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
Bulutlara rüzgâra asarım suretini her aksam
Her aksam bir mektup yazarım dağlar kadar
Meşeler göğermis diyorsun, varsın göğersin
Anlamını yitiren bir şeyler mi var şimdilerde
Yazdığım şiirlere yabancıyım, sokaklara yabancıyım
Taşı delemiyor bir çığlık ve apansız
Su oluyorum ipince, kendime sızıyorum
Dünya yetmiyor bazen, bırakıp gidebilir miyim?
Kuşları ürkütülmüş bir dal gibiydin, öylesine mahzun!
Efkâr da yakışırdı sana, ilk kadeh kekik kokardı
Unutalım mi simdi kente indiğimiz o ilk günü
Sabahlara kadar okuduğumuz o kitapları
Sabahlara kadar düşüncelerimizde yaşattığımız hayallerimizi
Kar aydınlığında yürüdüğümüz o yolları
Sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
Bulutlara rüzgara asarım suretini her aksam
Her aksam mektup yazarım dağlar kadar
Kayıp bir adresten geliyor sesin simdi, üşüyorsun
Unutma dostumsun sen, neredeysen orda ölmek isterim!
Ahmet TELLİ