Yazmayı hiç bırakmamanız dileğiyle, yazınız hakkında düşüncelerimi paylaşmak istedim sizlerle..
Yazınızla, kendinizi, yaşama bakış açınızı, yaşamınızın ve bakış açınızın size kattıklarını (en önemlisi, sevgi dolu bir yürek ve sevgi rehberliği) çok güzel ifade etmişsiniz.

Sizi sanal ortamda tanıyan birisi olarak; yazılarınızla ve yorumlarınızla, ışık saçtığınızı, saygınlık uyandırdığınızı, derin bir bakış açısının ve yürek dinginliğinin süzdüğü yazılarınızla aramızda olduğunuzu rahatlıkla söyleyebilirim.

-Kendinize rehber edindiğiniz “sevgi” ile,
-Sizin ve hepimizin olan mavi gökyüzüne, umutla bakan ruhunuzla ve eğitimci kişiliğinizle;    
Yarınlara umutla ve sevgiyle bakacak yürekleri çoğaltacağınızı ve daha yaşanası bir dünyanın kapısını araladığınızı görmenin mutluluğunu yaşıyorum.

Yazınızın son satırları, bana Türk ve Dünya Şairi Nazım Hikmet’in 1945 yıllarında yazdığı bir şiiri çağrıştırdı.
Bu büyük Şair de, yaşadığı sürece, umut doluydu, mavi gözlerle mavi mavi, yeşil yeşil bakardı, özlem dolu, hasret dolu yaşadı, özlediği ve düşünü kurduğu dünyayı belki göremedi ama hep aynı sıcak ve hüzün dolu, umut ve sevgi dolu kalp atışıyla soludu bu dünyayı.
Sevgiyle kalın..

En güzel deniz:  
Henüz gidilmemiş olanıdır.  
En güzel çocuk:  
Henüz büyümedi.  
En güzel günlerimiz:  
Henüz yaşamadıklarımız.  
Ve sana söylemek istediğim en güzel söz:  
Henüz söylememiş olduğum sözdür...  
Nazım Hikmet Ran
24 Eylül 1945  

Canım haleciğim yarın senin soruna dolu dolu cevapyazacağım canım.Anı okadar çokki.11.yıllık öğretmenim ve anılarımı süzgeçten geçiriyorum.Seni unutmam mümkün değil.Sorduğun sorud çok sevdiğim meslek yaşantıla ilgili.özel bir yazı olacak.yaklaşımın için teşekkür ederim.