ilk güneydoğu yılı....yer siirt in bir dağ ilçesi.....
her daim ineklerin kaldırımda insanların yolda yürüdüğü bir yer...bu yürüyüşler kimsenin kimseye müdahele etmeden gectiği zamanlar...4 yada 5 çöplük alanı var ve her çöplüğünde müdavimi inekler var...bunlara alışığız artık ...özellikle memurların çöp atığı alanda cok inek var..siyah poşetle atılan çöpler kesinlikle daha havada iken kapılıp bitiriliyor ....
bahar olduğunda akşam üzeri ilçeye gelen sürüyü ilk defa gördük ve hayretle iizledik....tahminen 300 kadar inek bir arada bağıra bağıra toz duman içinde önümüzden geciyor..ben gibi gariban izmirliler de ...anaaaaaaa anaaaa
diyerek izliyoruzz....gene bir gün ben küçücük bakkaldan siyah poşetleri bulduğum herşeyle doldurup eve dönmek isterken o sürünün geldiğini gördüm
ama kaçabilecek hiççç bir yer yoktu....yukarı taraf jandarma ve teller aşağısı tamamen dağın eğimli yanıı..bi gayret amannnn gecer giderler derkennnn
öndeki koca koca ineklerin koşmaya başladığını gördüm ve sonradan anladım ki bendeki o poşetlere koşuyorlar .......düşünsenize bir sürü , yolda tek ben,kacacak yer yok ,elimde siyah poşetlerrrr...
elimdekileri fırlattım onlara ve nasıl geriye kaçtığımı hatırlamıyroummmm..önde ben arkada inekler ilk bulduğum toprak eve attım kendimi
cok rezil oldum ama napayımmmmmmmm..