Katılım gösterdiğimiz "dersimize sahip çıkıyoruz" projesi kapsamında, resim yarışmalarını protesto etme ve katılmama kararımıza uyduk. Fakat bu sene yarışmalarda gözle görülür azalma oldu. Dersimizi ciddiye almayan büyüklerimiz(!) sanırım bu protestoları görmezden gelip dersimizin kendini gösterdiği, öğrenciyi yarışma ruhu ile tanıştıran, bu etkinliğe, yavaştan son vermek için bunu vesile mi bildi???Şu an merkezde çalışmamaktayım, lakin merkezdeki bazı arkadaşlarımda bu resim yarışmalarının seyrekleşmesi mevzusunda benimle hemfikir. Sizlerin düşüncelerini de bilmek istiyorum. Zira aynı fikirdeysek protestomuza farklı bir yön vermeliyiz yada değişik bir yol denenmeli ve bir an önce düşünülmeli! Bir zamanlar bu ülkede liselerde fransızca dersleri vardı. Seçmeli bu ders ingilizce ve almancaya göre az seçilirdi sonunda kaldırıldı. Fransızca öğretmenlerine ne oldu bir araştırın. Başka branşlarda çalışmak zorunda kaldılar. Bazı dinlenme kamplarımız kapasitesi altında çalışıyor gösterilip özelleştirildi. (Bakanlık tahsisiyle 1/4 misafir gönderiliyordu bir müddet ve sonra...)
Şimdi ciddi bir şekilde, insanları düşünmeye çağıran, sanat derslerine, ne oluyor diye düşünme zamanı. Anadolu liselerinde dersimiz çoğunlukla öğrenciler etkilenerek açılmıyor. Ben ilköğretimdeyim fakat Anadolu Liselerinde çalışan 2 arkadaşla konuştum. Sonuç belli. Saygı değer meslektaşlarım bu konuda bir an önce konuşmaya ve düşünmeye çağırıyorum sizleri.

 "Dersimize sahip çıktık sonuç" yazısına cevaben...
   Sonuç; ''Titanik..'' Titanik çok önemli arkadaşlar batmaması gereken. O nedenle önce Titanik'e sahip çıkacağız, sonra her şey güzel olacak; sanatta, dersimizde kurtulacak..
   ''Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.'' sözü var ya Atatürk'ümüzün çok önemli... Sanatın var olma, gerekliliği olan toplum varken yok oluyorsa o zaman neylesin sanat ne etsin ki sanatçı..
    Ben varsam, bizler varsak; eskilere saygı ama eskiye takılmayan, olmayacak yerlerden(!) medet ummayan öz yaşam kriterlerini koruyup Titanik'e sahip çıkan; sonra da ufkî hedeflere yelken açan bizler varsak; işte o zaman her şey güzel olacak dersimiz de kurtulacak..
   Daha ne diyeyim size; ince saz, davul hikayesi..

dersimize sahip çıkıyoruz sloganıya yola çıkan arkadaşlarımın bu mücadelesi işin gerçeği geç kalınmış bir hamle olmak ile beraber sosyal bireylerin toplumsal gelişimi göz önüne alındığına,iletişim çağının tamamen görsel realite olduğu gözden kaçan önemli ayrıntı.Anlaşılan o ki bu problemin temel kaynağına inmek bence daha etkili sonuçlar alabileceğimiz gerçeğini görmekten geçtiği inancındayım.Her başa gelen milli eğitim bakanı tıpkı bir belediye yönetimi gibi taşları yerine oturturmadan değiştirmeye kalkarsa, ki bu eğitim sistemimizin temel problemi niteliğini taşımakta.Bu gün avrupa ülkelerinin çoğunda bu ders sayısı 4 ila 6 saat arasında değişmektte.Sebep ? Çok açık Rönesans avrupada oldu burda değil.Bence rönesansı yaşayabilme mücedelesi ile yola çıkmamız inancındayım...Mehmet Veysi KOYUNCU.