KUŞLARIM ÜŞÜYOR

cebime tıktığım kuşlar çok üşüyor
ben de üşüyorum desem kim inanır
bunca yıkıntının altında
bunca kırık cam batmışken ayaklarıma

belki yine seviyordur diye bir papatya kopartıyorum
yapraklarını yoluyorum, çiğniyorum, zıplıyorum üstünde
nasıldı bu fal, yani nasıl açılırdı bir kapının kilidi
anahtarı deliğe sokmadan önce

tüfek omuza deme komutanım, komik oluyorsun
omuzum olsa başka şeyler yüklerdim üstüne
bir palyaçonun burnunu örneğin
dövüşçü horozların kopan tüylerini
kullanılmış bir mendili koyardım
sonra sıyırırdım kendimi yeryüzünden
yok, yeryüzünü sıyırırdım kendimden

cebime tıktığım kuşlar çok üşüyor
geriye sayacağım söz veriyorum, vurmayın
vurmayın kuşlarım ağlıyor, geriye sayacağım

anne, hangi sayıdan başlayacağım?

Altay ÖKTEM

çok sade ve çok çocuksu bir şiir...bayıldım....paylaşım için teşekkürler....

Ben teşekkür ederim Asuman hanım..

iki şiirde  çok güzel.... teşekkürler paylaşımınız için emin hocam... +2

+1 borcum emin hocam...

Yazmak için  sen'leri

Yeşil, alabildiğince yeşil olacatı hani?
Olacaktı mavi yanında hani?
Limanda görünen bir ağaç, ama özlenen  bir gemi.
Dalları kuru bir ağaç elleri yükselerek arıyordu maviliği
Aşk dallara takıldı, yapraklar aradı yeşili
Şimdi ne yeşil var ne de mavi!.. artık can tende eski..