İnsan ya hayrandır sana, ya düşman
Ya hiç yokmuşsun gibi unutulursun,
Ya bir dakika bile çıkmazsın akıldan ...

Nazım Hikmet

ama bu gecenin en güzel sözü


Sevmek, güzel birinde aşkı aramak değil; o kişide, bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında "kendini bulmak"tır.
 
| Dostoyevski |

çok güzel olmuş

Genç bir çift, yeni bir mahalledeki yeni evlerine taşınmışlar. Sabah kahvaltı yaparlarken, komşu da çamaşırları asıyormuş. Kadın kocasına ' Bak, çamaşırları yeterince temiz değil, çamaşır yıkamayı bilmiyor, belki de doğru sabunu kullanmıyor.' demiş. Kocası ona bakmış, hiçbir şey söylememiş, kahvaltısına devam etmiş.
 
Kadın, komşusunun çamasır astığını gördüğü her sabah aynı yorumu yapmaya devam etmiş.
 
Bir ay kadar sonra, bir sabah, komşusunun çamaşırlarının tertemiz olduğunu gören kadın çok şaşırmış. 'Bak' demiş kocasına ' Çamaşır yıkamayı öğrendi sonunda, merak ediyorum, kim öğretti acaba ?'
 
'Ben bu sabah biraz erken kalkıp penceremizi sildim' diye cevap vermiş kocası.
 


Hayat böyle değil midir ?
 
Başkalarını izlerken gördüklerimiz, baktığımız pencerenin ne kadar temiz olduğuna bağlıdır.
 
Birini eleştirmeden ve hemen yargılamaya davranmadan önce zihin durumumuza bakmak ve 'iyi' olanı görmeye hazır olup olmadığımızı farketmek güzel bir fikir olabilir.

Sanki çok ömrümüz varmış gibi, beklemeyi öğretiyor bize hayat.