Taşırım ben hasretin yükünü
Acılarım koynumda sır gibi
Açarım baharda çiçek gibi
Dolarım içine gün gibi

Yeterki sen üzülme kendine dert etme
Varsın uzasın yollar sen aşkımdan vaz geçme
Yeterki sen üzülme kendine dert etme
Seni bir ömür beklerim sen aşkımdan vaz geçme

Karışır hüzünlenirim sen aldırma
Susar dinlerim yanarım ben aşkınla
Karışır hüzünlenirim sen aldırma
İçimde taşırım sesini hala

hiç kimse senin kadar fikrime huzurrrrr degil...

Öyle çok “sevdiğim” var ki...

Çocukların gözlerini sevdim...

İçimde huzuru, mutluluğu yaşattığı için...
...
Dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim...

Yaşamın her döneminde, savaşmam gerektiğini öğrettiği için...

Başarısızlıkları sevdim...

Başarıya giden yolu gösterdikleri için...

Geceleri sevdim...

Tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için...

İnsanların sorunlarını dinlemeyi sevdim...

Yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağımı bildiğim için...

Duyulan eksiklikleri sevdim...

Her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için...

Sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim...

Bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için...

Buzlu yollarda yürümeyi sevdim...

Yaşamda da atılan yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için...

Uzaklıkları sevdim...

Özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için...

Yaşamın renklerini sevdim...

Yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için...

Bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim...

Kendimi iyi duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için...

Her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim...

Üzüntülere liman olursak, mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için...

Sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim...

Sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için...

Arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim...

İçten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için...

Ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim...

Avucumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için... ALINTI

Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider
Bir nehir gibi susarım yüzünün deltasında
Yanlış adresteydik, kimsesizdik belki
Sarışın bir şaşkınlık olurdu bütün ışıklar
Biz mi yalnızdık, durmadan yağmur yağardı
... Üşür müydük nar çiçekleri ürpeririken

Gidersen kim sular fesleğenleri
Kuşlar nereye sığınır akşam olunca

Sessizliği dinliyorum şimdi ve soluğunu
Sustuğun yerde birşeyler kırılıyor
Bekleyiş diyorum caddelere, dalıp gidiyorsun
Adını yazıyorum bütün otobüs duraklarına
Öpüştüğümüz her yer adınla anılıyor
Bir de seni ekliyorum susuşlarıma

Selamsız saygısız yürüyelim sokakları
Belki bizimle ışıklanır bütün varoşlar
Geriye mapushaneler kalır, paslı soğuklar
Adını bilmediğimiz doslar kalır yalnız
Yüreğimize alırız onları, ısıtırız
Gardiyan olamayız kendi ömrümüze her akşam

Gidersen kar yağar avuçlarıma
Bir ceylan sessizliği olur burada aşklar

Fiyakalı ışıklar yanıyor reklam panolarında
Durmadan çoğalıyor faili meçhul cinayetler
Ve ölü kuşlar satılıyor bütün çiçekçilerde
Menekşeler nergisler yerine kuş ölüleri
Bir su sesi bir fesleğen kokusu şimdi uzak
Yangınları anımsatıyor genç ölülere artık

Bulvar kahvelerinde arabesk bir duman
Sis ve intihar çöküyor bütün birahanelere
Bu kentin künyesi bellidir artık ve susuşun
İsyan olur milyon kere, hiç bilmez miyim
Sokul yanıma sen, ellerin sımsıcak kalsın
Devriyeler basıyor karartılmış evleri yine

Gidersen yıkılır bu kent kuşlar da ölür
Bir tufan olurum sustuğun her yerde

-Ahmet TELLİ-