Ne güzel uzaktan sevmenin rahatlığı, hafifliği, beklentisizliği. Herkesin habire birbirinin hayatı hakkında konuştuğu bu dünyada “biz” diye bir şey olmayınca, hakkımızda konuşacak bir şey de bulamıyorlar ya, ne güzel. Özgürlük işte!
Sen özgürsün. Dilediğin zaman gidersin aklının estiği yöne. Tutsaksın bir o kadar. Mecbursun kendi sorumluluklarına, alışkanlıklarına, hayatına. Yapışmışsın kabuğuna. Hayalimdeki sen gerçek senden daha özgür aslında. Görsen, hayalimdeki seni kıskanırsın.

Uzaktan sevmek daha güzeldir bazen. Ne incitir, ne acıtır. Ne yaralar ne kanatır. Gözlerinle görmediğin ama sesini duyduğun, varlığıyla huzur bulduğun bir denizin yakınında yürümek gibidir böyle sevmek….. Uzaktan sevmek en güzelidir bazen.

En önemli unsur budur. Kendine saygı duymak, kendine değer vermeyi gerekli kılar ama kendini sevmenin hiçbir koşulu yoktur: kendimizi, kusurlarımıza ve sınırlarımıza, başarısızlıklarımıza ve tersliklerimize rağmen severiz ve bunun nedeni çok basittir: çünkü içimizden gelen belli belirsiz bir ses bize sevgi ve saygıya layık olduğumuzu söyler. Bu “koşulsuz” kendini sevmenin başarılarımızla bir ilgis...i yoktur.

Kendini sevme büyük ölçüde, ailemizin, çocukluğumuzda bize verdiği “duygusal besinler”e bağlıdır. Kırk iki yaşında bir zanaatkâr olan Xavier şöyle diyor: “Ben aileme en fazla şundan dolayı minnettarım: bana iyi bir insan olduğum inancını aşıladılar. Onları düş kırıklığına uğrattığımda bile benden sevgilerini hiçbir zaman esirgememişlerdir. Her zaman hissettim bu sevgiyi ve benim hayatta bir şeyler yapabileceğime her zaman inanmışlardır. Beni azarlamalarına, paylamalarına da engel değildi bu durum. Ama bana asla işe yaramaz biri olduğumu hissettirmemişlerdir”.

François Lelord

Bilinmedik bir hüzün var içimde, bir gariplik.
Anladım ki, ya ben fazlayım bu şehirde, yada biri eksik...

||| Can Yücel |||
 

Seni seveni görmeyecek kadar körsen ,
O da sana sevgisini söleyemecek kadar gururludur.

Can Yücel