'fikirler kelebekler gibidir' der cemil meriç...'onları hafızaya iğnelemeye kalkınca,bir toz yığını haline geliyorlar'...sevgimiz de fikirler gibi leyla,bütün lügatler onun ifadesinden aciz!..söze dökülen hissiyatım bir toz yığını!ortalık toz duman,göz gözü görmüyor..sen beni görebiliyor musun bu savaş meydanında?korkuyorum nefes alamayacağından...

biliyorum,ordasın...bana bakıp düşünüyorsun!...'bu ağaç neden yeşerdi?' diyorsun!...ayak bastığın yer mamur oluyor haberin yok!...fersiz gözler sana bakınca açılıyor,ağaçlar yeşermiş çok mu?!kalbim ley-lâ,ley-lâ diye atıyor leylaaaa...yosun tutmuş heykellerimi ayaklarımın altına aldım...kınama beni,vandalist değilim,leylaistim!...üstelik ''bende mecnundan füzun aşıklık istidadı var ''...ne kpss,ne sbs,ne abs derdim var:derdim,meşgalem,mesleğim,mesaim sensin leylaa...eşyam,kitabım,gıdam sen...boyam sensin leylaa,sana boyandım...her notada senin sesin:do da sen,re de sen,mi de sen..bana Lâ deme...bûselik makamıyla gel...

'yaşamak,yaralanmaktır' diyor cemil meriç...hallaç,'aşık,abdestini kendi kanıyla alır'' diyor...kan revan içindeyim leyla,başın dönmüyor mu ?...yaralarımı sar,yaşamalısın...

 

sürgün ülkelerden başkentler başkentine...