Azmettim, söndürdüm içerimde insan ümidi adına
ne varsa. Bir yırtıcı hayvan amansızlığıyla atıldım
üzerlerine boğayım diye cümle sevinci.
Cellatlara seslendim, ısırayım diye ölürken
mavzerlerin kabzalarını. Seslendim salgınlara,
boğsunlar istedim, kan içinde, kum içinde beni. Tanrı
bildim musibeti. Gırtlağıma kadar battım çamurlara.
Cürümün ayazında kurundum. Hop oturup hop
kaldırdım çılgınlığı.
Bana baharın getirdiği iğrenç bir budala kahkahasıydı.
Derken az önce işte, bir de baktım ki kıkırdamak
üzereyim; aklıma eski şölenin anahtarlarını aramak
geldi, dedim belki de yeniden heveslenirim.
Hayırmış meğer o anahtarın adı-Anlaşıldı ben bir
düşteymişim.

          çölleri su bastı,yeşillendi ortalık...

büyük metafizikçi René Guénon’a göre ''aşk''ın Latincedeki karşılığı "amor" kelimesi aslında sadece "sevgiyi veya aşkı" değil, aynı zamanda "ölümsüzlüğü" de ifade etmektedir. Zira, "amor" kelimesinin ilk harfi olan "a" harfi, kelimeye menfi-olumsuz anlam veren bir ektir. Böylece "amor", aynı zamanda "ölümsüzlük" anlamına gelen "a-mor" manasını da içermektedir. Benzeri durum Sanskritçe’deki a-mara, a-mrita kelimelerinde de söz konusudur. Böylece, "amor" kelimesi adeta "ölümsüzlüğün" hiyeroglifik karşılığı şeklinde yorumlanabilir.aslında "aşk" ile "ölüm" arasında çok yakın bir irtibat vardır. Nitekim, kendisini ilahi aşka ve sevgiye adayan kişinin, bir anlamda inisyatik olarak bu dünya ile irtibatı kesilmiştir. Yani, bu dünya bakımından "ölmüş" kabul edilmektedir. Fakat, aynı zamanda yeni bir durum içerisinde doğarak yaşamaya devam etmektedir.(mecnun gibi..) Bu durum, geleneksel dinlerin hemen hemen tamamında yer alan "inisyatik" ölümdür. Nitekim, benzer bir anlayış sufiler arasında da yaygındır.love değil amor..!morir de amor...

Açma pencereni perdeleri çek:
Monna Rosa, seni görmemeliyim.
Bir bakışın ölmem için yetecek;
Anla Monna Rosa, ben öteliyim...
Açma pencereni, perdeleri çek.

Sen gidince, hece dusmesi oldu kalbimde... O yuzden devrik artik cumlelerim....