AYRILIK GÜNEŞİ
ÇOŞKUN GÖNLÜM
bir zamanlar yağmurla beslenen
ırmak gibi cağlardı gönlüm
seni duyunca hissedince şelale haline gelirdi
o şelaleyi durduramaz
hatta ona mana veremzdim
dinlemezdi beni çosardı hep
seni düşündüğümde köpürür
önüne gelen engelleri yoksayar alır götürürdü
kimi zamanda dururlurdu gönlüm
onu çoşturdugu gibi durultanda sendin
Dün gece yine çoştu deli gönül
beni durulttsanda çoştu işte
aldı yine eski anıları eline
aktı aktıgı yere kadar
ama durulması gerekti
çünkü;gideceği akacağı can
hiç ama hiç kalmamıstı
kesmişlerdi yolunu tıkamıslardı
evet durulmalıydı gönlüm
artık kaynak yoktu yagmur yoktu kar yoktu
şimdi sacede kuru bir güneş
beni kurutan yok eden
bana acı veren bir güneş
AYRILIK GÜNEŞİ...
3 MAYIS 2001 23:42 (HAY ALLAH BANA...BENDEN BASKA SANIRIM GÜNEŞE KÖTÜ SIFAT YÜKLEYEN OLMAMISTIR