Benim unutmadigim ve unutamayacagim yegane hocam,Sobutay ozerdi.Oresimlerimize bakarken yanlislardan cok dogru biseyler arardi ve bulurduda.Okadar mutevazi ve ozguveni yuksektiki,ogrencileriyle ayni yerde resim yapar kendini saklama geregi duymazdi.Onu tanimak ayricalikti,ogrencisi olmakta buyuk bir sereftir bence.Sizi hic unutmayacagiz hocamm...

ben anlatıyım hemen şimdi tanerbey mesajınızı okuyunca aklıma geldi
lise 1.sınıftayım, resim öğretmenimiz; sakinken birden bağıran, tepkileri inişli, çıkışlı  karekterde idi. yani gök gürler, şimşekler çakar, birde bakmışsınız ki güneş doğmuş.
yağlıboya ile ilk tanışmam, nasıl yapılacağını bilmiyorum, deneme olarak ilk deneyimim. öğretmenimizin verdiği köy yaşantısı konulu çalışmayı yağlı boya ile tuale yaptım. renkleri birbirine karıştı, ben istemeden ortaya farklı renkler çıktı, canım sıkıldı yeniden yapmak için  zamanım da yok . derse girdik öğretmen, sırayla çağırıp not vermeye başladı sıra bana geldiiii yüreğim yerinden çıkarcasına atıyor neyapcam şimdi beğenmeyecek düşüncesi ile resmimi gösterdim eline aldı  ve birden harikaaa diye bağırdı. mükemmel mükemmel dedi şoktaydım sevinsemmi bilemedim sonra resmim okulun koridoruna da asılmıştı bir kaç sene sonra okula uğradığımda resmimi orada görmek beni mutlu ediyordu.
  kendim not verirken hep aklıma gelir o an  öğrencilerime siz resminizi yapıp getirin nasıl olduğuna birlikte karar veririz ben görmeden sakın iyi olmadı çalışmam diye yırtmayın atmayın diyorum  işte böylee