siyahtı gökyüzü ve kapkaraydı gözlerin...
gözlerinin ardına bakmak, dipsiz kuyudan atlamak gibiyfi.sarsılmadan ama, hiç korkmadan, sonsuzluğa atlamak gibi...
o rutubetli çukurda yarasalarla birlikte nefes alıp vermek yarım yamalak.. soğudu tenim,sindi içime yalnızlık karanlıkla birlikte...kuyunun karanlığı,içimin yansıması gibiydi. yanılsamalar ve yansımalar gibiydi. dar geldi artık bana bu kuyu, kuyunun yosunları...yosunlar kaygandı hayat gibi tıpkı.bastıkça sallanıyordum tabandan itibaren. tüm dengem bozuldu zorladıkça,ellerim yapıştı yosunlara ve nefesim kesildi çırpınmaktan
siyahtı gökyüzü ve kapkaraydı gözlerin....gözlerinin ardına bakmak,dipsiz kuyudan atlamak gibiydi...
atladım dipsiz kuyuya gördüm halimi,yalnızlığım,çaresizliğimi...gözlerinin ardı mıydı aradığım?bence değildi... evet belki karanlıktı aradığım,yalnızlık ve yanılsamaydı...ama o kara gözlerindeki yalnızlık değildi...kendi dipsiz kuyumda,kendi yalnızlığımla savaşıyorum artık ben!bir yalnızlık varsa eğer,artık benim yalnızlığım bu...tüm hakları bana ait kör kuyumun...sahipsiz ve dipsiz...