Diğer öğretmenler, çevremiz ve hatta öğrenciler arasında bile önemsenen bir ders olmadığını birçoğumuz bilmekteyiz. Önce öz eleştiri yapılmalı. Biz nerede hata yapıyoruz? Okulda "yatan öğretmen" ünvanıyla övünüyorsak, dersi "acaba bugün çocuklara ne çizdirsem" diye savsaklıyorsak ve sadece çizimden ibaret sayıyorsak biz de hatalıyız. Öğrenci kitabı olmadığı için ve 2006 ve 2013 yılına ait iki öğretim programımız olduğu için aynı ilçede farklı kazanımlarla yıllık plan yapan arkadaşlarımız var. dersin ciddiyetine kavuşabilmesi için bırakın aynı ilçeyi Kars'tan İzmir'e atanan bir öğretmenin kaldığı yerden devam edebilecek şekilde uygulama da birlik olması gerekir. Ancak hali hazırda "halk eğitim" kursu gibi bir uygulamamız bulunmakta ve verimliliği tartışmalı bulunmaktadır. Öncelikle 2013 öğretim programına göre yıllık planlar düzenlenmeli, buna göre dersler 3 öğrenme alanına da eşit şekilde ağırlık verilerek işlenmelidir. bizler derse hazırlıklı girmeli ve öğrenciden de kapasitesini zorlamasını beklemeliyiz. öğrenci dersimiz ile kazandığı birikimle değiştiğini farketmeli. edindiği bilgi ve yeteneğini çevresinde gösterebilmeli ki dersin verimli olduğu dolaylı olarak çevrece farkedilsin. Aksi takdirde sağda solda "dersimiz önemli" söylemlerinin desimize sahip çıkmak adına bir katkısı olduğunu düşünmüyorum. Uzunca bir zaman emek vererek hazırladığım yıllık planlarımı siz meslektaşlarımın istifadesine sunuyorum. faydalı olmasını temenni ederim. Ancak öneri ve düzeltmelerinizle olgunlaştırırsak daha faydalı olur. herkese başarılar dilerim.

Hoca yazmış olduğunuz konu hakkında size kesinlikle katılıyorum. Sistem yavaş yavaş bizleri diğer branşlarda dahil olmak üzere memur kafasına sokuyor. Önce yıllık planı teslim et aman zümre tutanakarını yaz aman bilmem ne bilmem ne derken bir bakmışız evrak yetistirmeye çalışan  robotlarız. Öz eleştiri kısmına geçecek olursak. Öğrenciye konuyu soyle hadi cizsin, aaaa kedisini ifade ediyor bak söylemleri daha sonra da. Biz dönüpte bu çalışmalarin kaçını  inceliyoruz. Ya da diğer meslektaşlarımız? Öğrenciye anlat kendini diyip karsında kulaklarimizi kapatmaktan baska bir şeye yaramiyor bu kalıplaşmış çizimler. Önce çoğumuz dönüp bir kendisine bakmalı, bu öğrenciye ne kazandırıyoruz. Hayatında yapmış olduğumuz uygulamalardan hangisini kullanabilecek? Kim milyoner olmak ister gibi programlarda çıkan sorulardan örnekler veriyorum çocuklara sanat tarihi gibi alanlardan oluşan bir ders isleyecegim de önce ne ise yarayacaktır,  bu bilgi nerede karşısına cikar. Bunu göstermeliyiz ki hem dersimiz ile ilgili ön yargı kırılsın hemde değerimizı görsünler. Yok işte ben çocuğa ozgur düşünmeyi öğretiyorum falan hikaye olarak kalıyor.  Yurt içinde ve yurt dışında bir kaç sempozyuma katıldım bildiriler sundum. Eğer kı sanat egitimi ve sorunlarımız ile ilgili bir sempozyum duzenlenirse bu konuda bir araya gelip cozumler üretmemiz hepimizin faydasına olacaktır diye düşünüyorum. Dersimiz malzeme odaklı değil, yaratıcılık, üreticilik odaklı olmalıdır...

Yorumları okuyunca sorunların benzer olduğunu görüyorum. Ancak başka sorumlu aramak yerine şu işi verimli hale getirebilirsek ve başta gerekliliğine biz inanırsak değişim başlar düşüncesindeyim. Temel sorun neyi, nasıl ve niçin vereceğimizi bilmiyor oluşumuz. Bunun sebebi de bir ders kitabımızın olmayışı. Bu sebeple yıllık planlarımızın önemi artıyor. Ders kitabının yerini yıllık planlar aldığı için mitelikli olması şart. Sınıf sınıf bütün illerde aynı farklı etkinliklerle bile olsa konu işlenmeli. Kültürel miras ve estetik öğtenme alanlarına yönelik notlar tutturulmalı. Belki ders kitabı hazırlanması için çalışmalar yapmalıyız. Mesela Bilişim dersinin bir kitabı olmamasına rağmen öğretmenleri kendi hazırladıkları kitapları internetten yayınlıyorlar. Bizler artık şu "rahat öğretmen" sıgatından kurtulmalı, ihtiyaç duyulan, gerekli olan öğretmen nokyasına kendimizi getirmeliyiz.