Öğretim programı yok. Kazanımlar yok. Ne yapacağımız belli değil. Belki her şeyi bize bırakıp egzersiz gibi bir plan yapmamızı isterler.

http://www.youtube.com/watch?v=8AC-vdMuaIs&feature=player_embedded


Bu videodan hareketle düşünebildiğim tek şey var, sanat eleştirisi etkinlikleri ile uygulamaya dönük etkinlikler veya her ikisi birden.
Çeşitli etkinlikleri yıllık plana alarak dersi işlemek gerekiyor; en azından ben öyle sanıyorum. Bir çıkar yol olmazsa, dersi bu şekilde yapmayı tasarlıyorum.
Dersi seçen öğrencileri ve haftada kaçar saat olacağını ancak yarın öğrenebileceğim. Bu tanıma ve tanışma haftasından sonra planı hazırlamayı düşünüyorum.
Bu ilk hafta da, öğrencilerin ilgilerini ve beklentilerini ölçüp dersimizin öğretim programına uygun olarak çeşitli etkinliklere yer vermeye karar verdim.


Aslında, dersi kaldıramadıkları için bu seçmeli ders zırvalığı biraz sırıtıyor gibi... Durum bu!
Seçmeli ders konusunda, öğretmeni tümden serbest bıraksalar diyeceğim ama durum daha da vahim, büyük bir umursamazlık var.
Sürü yolda düzülürmüş; bakalım ne olacak.
Fikri olanlar paylaşsın lütfen!

Seçmeli dersimizle ilgili olarak ben de bu konuda belki okul müdürümüzün bir önerisi olur düşüncesiyle kendisine sorduğumda yine yanıtı kendim vermiş oldum ; yılların deneyimi ve belli resim konu ve tekniklerinden bir planı kendim hazırlamalıyım...
Konu seçimlerinde öğrencilerimizin görüşleri alınarak esneklik sağlanabilir diye düşünmekteyim. Hazır hepimiz böyle haftada üç saat görsel sanatlar dersini uygulayabilme şansını yakalamışken değerlendirelim , hem yıl sonu sergisi hem de öğrencilerimizde gerçek anlamda sanat eğitimi bilinci , sevgisi kazandırma yolunda adımlar atalım,hepinize kolaylıklar arkadaşlar.

Bu Sayfaya bakabilirsiniz http://www.gorselsanatlar.org/sohbet/secmeli-ders-gorsel-sanatlar-uygulama-bicimi/7/

bizim okulumuzda seçmeli ders olarak görsel sanatları isteyen öğrenci yok bile.görsel sanatları seçmeli ders olarak koymadılar

Aynı sorun tüm yurtta geçerli olmalı diye düşünüyorum. Malum, ana derslerden babalara yer kalmadı. Ne demişler, "Cennet, anaların ayakları altındadır.".
Gerçekler yeterince algılanamadığı için çocuklara söz hakkı bile düşmemektedir.
Tüm sorun büyüklerin küçücük bir kültür sorunu. Ona da, bu zamanda gülüp geçmekten başka geçer yol yoktur.