Hatice öğretmenim,3 yıl önce Konya Lisesinde görev yaparken,müdür değişikliği sebebiyle aynı şey benim de başıma geldi.Müdüre yapılan resmi neden kapattığını sorduğumda,''Hocahanım burası okul,eğitim yuvası..Konya'yı tanıtan resimleri bırakın Kültür Bakanlığı yapsın,bizim görevimiz değil''diye bir yanıt almıştım.Resme emek veren öğrencilerim çok üzülmüştü.Ben bu olayda sadece öğrencilerim için üzüntü duydum.Ama onlar resim yapmaktan hiçbir zaman vazgeçmediler.Şu an hepsi mezun oldu,kimi sanat ve tasarım eğitimi alıyor,kimi başka işle meşgul olsa da resim yapmaya devam ediyor.Kaybeden biz olmadık,sanatı seven insanlar yetiştirebildiğim için çok mutluyum.Müdüre de tepkiyle yaklaşmak yerine ,ona dersimin önemini kavratmaya çalışacak işler yaptım.İnsan ilişkilerini her zaman yapıcı tutmalı.Karşı taraf size olumsuz yaklaşsa da siz öyle iyi olun ki,onlar yaptığından utansın.Unutmayın,Tatlı Söz Yılanı Deliğinden Çıkartır...

Merhaba Hatice Öğretmenim;yaşadığınız olay geçiştirilecek bir durum değil, müdürünüzle yüzleşmeyi denediniz mi acaba?Saygı çerçevesi içinde,hakaret içermeyen şekilde hakkınızı yüz yüze aradınız mı? Tavsiyem;konu hakkında diğer arkadaşlarınızla konuşmayın,arkasından konuştuğunuzu bilmek müdürünüz için iyi bir malzeme olacaktır.Diyelim ki gerekli merciilere başvurdunuz, o zaman okulda kaldığınız süre boyunca işinizle ilgili her şeyi kusursuz yapmanız gerekecektir.Çünkü müdürünüz ayağınızı kaydırmak için açığınızı arayacaktır.Çalıştığımız yerler birer devlet kurumudur,kimsenin 'küstüm,oynamıyorum' şeklinde davranmaya da hakkı yoktur.Şu sözden nefret etsem de kullanmak zorundayım 'burası Türkiye'!Siz samimiyetinizle çalışmaya devam edin lütfen,kimsenin de sizi anlayıp taktir etmesini beklemeyin;işinizi yapın,çıkın.Öğrencilerinize karşı 'Dünyayı kurtaran adam' ideallerinizden uzaklaşın,gerçekten isteyen size gelir zaten.Aileleri bu konuda ikna etmek çok zor,bence gerekte yok.Yönlendirdiğinizde çocukların istikbali için iyi mi olacak günümüz Türkiye'sinde?Naçizane ben çocuklara sevdirmeye çalışıyorum sanatı,sanatla ilgili her şeyi...Çevrelerine nasıl bakmaları gerektiğini,belki biraz duyarlılık,yaylalardan dönüşte çöp topladığımı,gittikleri yerlere zarar vermemelerini...Son olarak yaz başı katıldığımız bir şenlikte öğrencilerimin tuz seramiğinden yaptığı objeleri sergiliyorduk,bir genç yaklaştı;'biz hiç böyle şeyler yapmıyorduk,keşke benim öğretmenim olsaydınız .'deyince bakakaldım.Çok çalıştığınızda çoğu kez taktir edilmezsiniz,öğretmen camiasında kıskançlık ve çekememezliklere hazırlıklı olun.,her şey gönlünüzce olsun...

Tabiki konuştum hocam neden yaptınız diye sordum sinirlendim yaptım heryer temiz olsun gibisinden cevaplar verdi ve geçiştirdi.

Hatice öğretmenim,3 yıl önce Konya Lisesinde görev yaparken,müdür değişikliği sebebiyle aynı şey benim de başıma geldi.Müdüre yapılan resmi neden kapattığını sorduğumda,''Hocahanım burası okul,eğitim yuvası..Konya'yı tanıtan resimleri bırakın Kültür Bakanlığı yapsın,bizim görevimiz değil''diye bir yanıt almıştım.Resme emek veren öğrencilerim çok üzülmüştü.Ben bu olayda sadece öğrencilerim için üzüntü duydum.Ama onlar resim yapmaktan hiçbir zaman vazgeçmediler.Şu an hepsi mezun oldu,kimi sanat ve tasarım eğitimi alıyor,kimi başka işle meşgul olsa da resim yapmaya devam ediyor.Kaybeden biz olmadık,sanatı seven insanlar yetiştirebildiğim için çok mutluyum.Müdüre de tepkiyle yaklaşmak yerine ,ona dersimin önemini kavratmaya çalışacak işler yaptım.İnsan ilişkilerini her zaman yapıcı tutmalı.Karşı taraf size olumsuz yaklaşsa da siz öyle iyi olun ki,onlar yaptığından utansın.Unutmayın,Tatlı Söz Yılanı Deliğinden Çıkartır...

 Hocam maalesef öğrencilerim son hafta okula gelmedikleri için göremediler karne günü de sevinçlerinden gidip bakmak akıllarına bile gelmedi ama gördüklerinde çok üzülecekler çünkü her teneffüs gelip gidip heyecanla bitmesini bekliyorlardı. Sevgili dağlarkızı hocam sizlerin tecrübeleri gerçekten çok önemli benim için tabiki dikkate alıcam her dediğinizi. Ama nasıl yaparım bilemiyorum bizlerde belli bir eğitim alarak gidiyoruz o okullara en azından hakediyoruz belli aşamalardan geçiyoruz bu mesleği yapabilmek için ve istiyoruz ki mesleğimizi icra ederken huzurlu olalım. Sanırım daha çok fırın ekmek yemem lazım benim.

Benden bundan daha kötüsünü yaşadım maalesef.Benim çalıştığım okulun müdürü de Bu okulda Resim dersi istemiyorum deyip dersimi seçmedi ve beni norm fazlası durumuna düşürdü.iki yıldır başka okullarda geçici görevle çalışıyorum.Kendi arkadaşı olan Resim öğretmenini kadrosuna almak için tayin dönemlerinde tayin istemem için haber gönderdi.Ben de inat ettim kadroyu boşaltmamak için ama nereye kadar.Hep üzülen ve gittiği her yerde geçici olan ben oldum.Şimdi kendimi hiç bir yere ait hissetmiyorum.Nerde çalışıyorsun diyenlere artık tam bir yer söyleyemiyorum bile.Bu yıl il içi tayin istedim.Çünkü müdür daha 5 yıl daha aynı okulda olacak ve eğer bende inadımı sürdürürsem milli eğitim norm fazlası olduğum için ihtiyaç olan bir okula resen atayabilir.En azından kendi seçtiğim bir okula gideyim artık dedim.Bu stresten bıktım.Bana da hiç bir arkadaşım destek olmadı.Hepsi üzüldüklerini ifade ettiler ama gidipte müdüre haksızlık yapıyorsun diyen olmadı.Sizinde dediğiniz gibi herkes bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın diyor ve herkes müdüre sevimli görünmeye çalışıyor.Sendikalarda malesef hiç bir zaman yanımızda olmuyor.Hepsi üye toplayıp çoğunluğu elde edene kadar uğraşıyor ama iş sahiplenmeye gelince kıllarını dahi kıpırdatmıyorlar.Bu durumda bu insanları Allah'a havale etmekten başka bir şey gelmiyor elimizden.Bende sizin olayınıza çok üzüldüm.

eski yunanda lirik şiirin babası Pindaros, çabalarının cemiyette karşılık bulamadığını görünce çok  hayıflanmış, şöyle demiş : "Meğer bütün bir ömür katırlara saman yerine çiçek sunmuşum!"...hayıflanmak işin başında insanı rahatsız etmez belki ama ileride çook hayıflanmamak, yıkılmamak, üzülmemek, pişman olmamak için lütfen katırlara, öküzlere, sığırlara, mandalara çiçek sunmayınız...verin samanı geçiniz...