Egzotizm sözü ilk olarak XIX. yy. da ve uzak halkların sanat biçimlerini ve törelerini anlatmak için kullanılmaya başlandı. Ama kavram, Yeni Dünyanın keşfinden beri biliniyordu.

Portekizliler tarafından Uzakdoğudan getirilmiş eşya o zaman da pek tutuluyor, bu konulardaki hikâyeler çok okunuyordu. Yeni bir dünyanın bulunması insanların hayal gücünü genişletmişti. İyi ve erdemli tabiat teması o zaman ortaya çıktı: Montaigne, içinde kötülüğü olmayan kan dökücüyü, ön yargılarla doldurulmuş savaşçıya karşı çıkarıyordu. Fakat Amerika, macera zevkini uyandırmasına karşılık, koleksiyonculara bir şey sağlamıyordu. Bunu da Doğu yaptı.

Louis XIV Fransa'sında Hindistan'dan gelen gemilerin değerli yükleri kapışılıyor, bütün sanat bu değerli eşyadan ilham alıyordu. Delft, Nevers ve Rouen, Meissen ve Sevres'den öne geçerek Çin ve Japon porselenlerini, Lyon, Tours ve Saint-Maur ise bu ülkelerin kadifelerini ve ipeklilerini taklit ediyordu. Bu arada Gobelins'de ve Hollanda'da da lake işleri taklit ediliyordu.

XVIII. yy. Çin işi'ni sanatının başlıca temalarından biri durumuna getirdi. Böylesine zengin bir konuyu romantizm de ihmal etmeyecekti. Bernardin de Saint-Pierre ve Chateaubriand kahramanlarını Hint okyanusuna ve Amerika'ya götürdüler. Delacroix, Dohedencq ve daha sonra da Fromentin ise Afrika'yı tercih edeceklerdi. E. de Goncourt ve Louis Gonse için ise, Japonya edebi bir ilham kaynağından çok bir inceleme konusuydu.

Egzotizm bütün bu alanlardaki uygulamalarla tükenmemişti: Melanezya sanatlarında kendine yeni bir alan buldu. Ardından, animist belgelerden hareketle yapılan stilistik yorumlar ve özellikle de kübizm, egzotizmle olan bağlarını ortaya koydular.