Güzel bir gün diye düşündü yaşlı ressam, sonbaharda istediği ışığı zaten pek bulamazdı, seçici olmak lükstü şimdi, mutlaka çalışmalıyım diyerek öğle olmadan bir yer seçmeliydi çalışacak. Öyle de yaptı. Saatlerce çalıştı, yaşlı vücudunu dinlemeden. Güneşse kaybolmaya başlamıştı artık, sanki ömründen ömür çalıyordu bulutlar, kapatarak gökyüzünü. Yağmur da yağmaya başlamıştı, sırılsıklam olmuştu ama, bitirmeliydi resmini, dayanacaktı, erisede altında. Kapkaranlık olunca etraf, tamam dedi, bu kadar. Kendini zor yetiştirdi evine, uzandı yattı. Bir hafta yattı. Doktoru zatürre olduğunu söylerken başucunda duran yarım kalmış resmine bakıyordu. Garip bir önsezi ile bitirmeye çalıştığı. O bakış son bakış oldu. 22 Ekim 1906

İyi ki doğdun Cezanne.

İki gün daha bekleyemedim. Cezanne’ın hatırasına.

Hakan YÜCEL



Uploaded with ImageShack.us