KARAGÖZ İLE HACİVAT: PARAYI KİM BULDU
 
 Karagöz iş bulur. Yedi gün çalışır ve ilk haftalığını alır. Akşamüstü evine dönerken haftalığını kaybeder. Geldiği yoldan geriye döner ve düşürdüğü paralarını aramaya başlar. Diğer yandan da söylenmektedir:
 " Paracıklarım, paracıklarım, gitti paracıklarım. Keşke paralarım cebimde dursaydı da ben kaybolsaydım. "
 
 Aynı saatte evine dönmekte olan Hacivat Karagöz'le karşılaşır.
 Hacivat: " Hayrola Karagözüm, yanımdan geçersin beni görmezsin. Paracıklarım dersin. Para mı kaybettin? "
 Karagöz: " Hiç sorma Hacivat. Haftalık almıştım, onu kaybettim. "
 Hacivat: " Bir gören, bir bulan yok mu? "
 Karagöz: " Dört gören, beş bulan var. Canımı sıkma, canını yakarım. "
 Hacivat: " Aman Karagözüm kızma. Para kaybedince ararsın bulamazsan, kadıya gidersin. "
 Karagöz: " Hı. "
 Hacivat: " Para kaybettin, aradın bulamadın, ne yaparsın? Kadıya gidersin. "
 Karagöz: " Demek paramı kadı bulmuş. "
 Hacivat: " Kadının para falan bulduğu yok. Parayı bulan kadıya bırakır. Kaybeden kadıya gider. Para kadıdaysa parasını alır. "
 Karagöz: " Ya para kadıda yoksa. "
 Hacivat: " O zaman avcunu yalar. "
 Karagöz: " Yani şimdi avcumu yalarsam param bulunur mu? "
 Hacivat: " Nereni yalarsan yala paran bulunmaz. "
 Karagöz: " Ne yapmak gerekir? "
 Hacivat: " Kadıya gitmek gerekir. Buyur Karagözüm, önden sen yürü. "
 Karagöz: " Önden ben yürümem, yanyana gidelim. "
 
 Hacivat ile Karagöz kadıya giderler. Yolda para bulan birisi parayı getirip kadıya teslim etmiştir. Fakat paranın sahibinin kim olduğunu bilmemektedir. Karagöz'ün haftalığını kaybettiğini öğrenen Hacivat onu kadıya yönlendirir. Çünkü Karagöz'ün kaybettiği parayı bulan Hacivat'tır.
 

 
 KARAGÖZ İLE HACİVAT: LEYLEK
 
 Mart ayının ortası. Kar yeni kalkmış. Ortalık ayaz, hava buz gibi. Karagöz nicedir işsiz. Kazağını, paltosunu eskiciye satmış. Yarı aç, yarı tok. Üstünde bir fanila, bir mintan. Soğuk havada iş bulmak için gezerken, dişlerinin takırtısı Uludağ'dan duyuluyor. Karagöz tam bu esnada Hacivat'la karşılaşır.
 Hacivat: " Merhaba Karagözüm. Nasılsın, iyi misin? "
 Karagöz: " İyi değilim Hacivat. Donuyorum. "
 
 Hacivat sağa sola bakınır. Bir evin bacası üstündeki leyleği görür. Parmağıyla leyleği işaret ederek:
 " Bak Karagözüm, leylekler gelmiş. Artık yaz geliyor. "
 Karagöz: " Hacivat, anlamsız konuşma. Hem leylek gelmiş diyorsun, hem kaz geliyor diyorsun. "
 Hacivat: " Kaz demedim Karagözüm, yaz geliyor dedim. "
 Karagöz: " Kaz yazayım ama ben yazı bilmem ki. Yaz demek kolay. "
 Hacivat: " Dediklerimi yanlış anlıyorsun Karagözüm. Bak leylek nasıl da takırdıyor. "
 
 Karagöz çenesini tutar:
 " Takırtı benden geliyor. Paltom yok da, soğuktan dişlerim takırdıyor. "
 
 Hacivat: " Palton yok mu? Doğru ya, paltonu giymemişsin. Al benim paltomu giy. " diyen Hacivat paltosunu Karagöz'e verir. Karagöz paltoyu giyer ve dişlerinin takırdaması durur. Bu sefer üşüyen Hacivat'ın dişleri takırdamaya başlar.
 
 
Karagöz: " Hacivat, bu leylek yolunu kaybetmiş, kış günü Bursa'ya gelmiş. Şimdi gerçekten takırdamaya başladı. "
 Hacivat: " Karagözüm, leylek değil, ben takırdıyorum. O palto senin olsun. Kürkçü Emin'den kendime kürklü palto alacağım. "
Karagöz: " Körükçü Cemil'den palto mu çalacaksın? "
 Hacivat: " Çalmayacağım, parasıyla kürklü palto satın alacağım. "
 Karagöz: " Hacivatım, paltonu geri al, bana kürklü palto satın al. "
 Hacivat: " Olmaz Karagözüm, benim eski paltomu sen giy. Ben kendime kürklü palto alacağım. "
 
 Karagöz, kendine alma, bana al dedikçe, Hacivat, sana değil, kendime alacağım der ve birlikte Kürkçü Emin'in dükkanına girerler. Bunlar dükkanda tartışa dursunlar, Kürkçü Emin bir diğer lakabı da tilki Emin: Gençliğinde bir taşla dört kuş vurmuşluğu vardır. Şimdi ise, bir taşla iki kuş vurmanın derdindedir. Sensin der, büyüksün der, zenginsin der ve Hacivat'a iki kürklü palto satar. Paltoların birini Hacivat, diğerini Karagöz giyer.
 
 Hacivat, Karagöz ile birlikte yolda giderken, gördüğü bir fakire eski paltosunu verir. İki arkadaş ilk karşılaştıkları yerden geçerken, leyleğin o evin bacasında olmadığını görürler.
 Hacivat: " Bak Karagözüm, leylek yok, gitmiş. "
 
 Karagöz başını kaldırır, etrafına bakınır:
 " Başka leylekler mi gelmiş? Hani nerede? "
 Hacivat: " Başka leylek falan yok. Tek leylek vardı, o da gitmiş. "
 Karagöz: " Ha, şu zamansız gelen leylek. Onun sayesinde kürklü palto sahibi oldum. Şansım açıldı. Bundan sonra beni kimse tutmasın. "
 

 
 
DİLENCİ HACİVAT
 
 Hacivat tüccarın biriyle ortak olur. Birlikte mal alıp satmaya başlarlar. İlk zamanlar işler iyi gider, sonradan bozulur. Bir sabah erkenden tüccar çıkagelir ve Hacivat'a iflas ettiklerini, elde avuçta birşey kalmadığını söyler. Hacivat parasız ve çaresiz kalır, evine ekmek götüremez olur. İş arar bulamaz, dilencilik yapmaya başlar:
 " Fakire bir sadaka, fakire bir sadaka, " diyerek dolanır durur.
 
 Karagöz Hacivat'ı dilenirken görünce beyninden vurulmuşa döner. Kendini çabucak toparlar ve Hacivat'ın yanına gider.
 Karagöz: " Hacivatım, bu ne hal böyle? "
 Hacivat: " Halim haraptır, Karagözüm. Tüccarın biriyle ortaklık kurdum, koca serveti har vurup harman savurdum. "
 Karagöz: " Koca servet mi? Bu işe ne yatırdın sen onu söyle. "
 Hacivat: " Bin beş yüz altın. Gitti, gitti, bin beş yüz altınım. "
 Karagöz: " Ne?! Senin o kadar altının var mıydı, Hacivat? "
 Hacivat: " Olmaz olur mu Karagözüm? Babamdan kalan servet pek çoktu. "
 Karagöz: " Hazıra dağlar dayanmaz derler. "
 Hacivat: " Dayandı. "
 Karagöz: " Mirasyedinin mirası biter derler. "
 Hacivat: " Bitmedi. "
 
 Karagöz daha sonra Hacivat'tan tüccarın adını öğrenir. Tüccara giderek, ortak aradığını, evini ve bahçesini ortaya koyarak iş yapmak istediğini söyler ama gelir gider defterini kendisinin tutması gerektiğini bildirir. Tüccar, Hacivat'tan sonra yolunacak kaz olarak gördüğü Karagöz'e elindeki bin beş yüz altını verir.
 
 Karagöz ertesi gün Hacivat'a bin beş yüz altını verir ve bir daha hiç kimseyle ortak olmamasını söyler. Daha ertesi gün Karagöz'ün evine gelen tüccar yanındaki adamı göstererek, evi ve bahçeyi satın almak isteyen bir müşteri buldum, der. Ayrıca ortaklık gereği verdiği altınların bundan sonra kendisinde duracağını söyler.
 
 Bunun üzerine Karagöz altınları gece evine giren hırsızların götürdüğünü, ortaklık kalmadığı için, evini ve bahçesini satmaktan vazgeçtiğini söyler. Tüccar durumu kabullenmek istemez. Karagöz sesini yükseltir, tüccara diklenir. Tüccar, Karagöz'ün karşısında tutunamaz. Müşteri kaçar gider. Çaresiz kalan tüccar yol kenarına oturup ava giderken avlandım der ve hüngür hüngür ağlamaya başlar.
 

 
 KARAGÖZ BALIKÇI
 
 İşsiz kalan Karagöz Hacivat'ın yönlendirmesi üzerine Misi Köyü'ne giderek oradaki gölden alabalık tutmaya başlar. Akşamüstü at arabasına binerek Bursa'ya döner. Alabalıkların bir kısmını kendine ayıran Karagöz geri kalanı balıkçılara satar.
 
 Bir akşamüstü alabalıkları temizleyen Karagöz'ün hanımı balığın birinin içinde inci bulur. Çok sevinir. Hemen odada oturmakta olan Karagöz'e inciyi gösterir. Karagöz sevinçten ne yapacağını şaşırır ve oynamaya başlar.
 
 Akşam yemeğinden sonra evde konuşulan tek konu incidir. Karagöz'ün oğlu Yaşar, baba, ya tuttuğun öteki balıklarda da inci varsa, deyince Karagöz:
 
 " Doğru oğlum, o balıklarda da inci olabilir. O zaman tuttuğum her alabalığın içini evde temizleriz, karnında inci olup olmadığına bakar, öyle satarız. Her gün tuttuğum on-on beş alabalığın birinden inci çıksa zengin olduk gitti demektir. "
 
 Karagöz sonraki günlerde düşüncesini aynen uygular. Evde temizlenen alabalıkların birinden, ikisinden inci çıkmaktadır. İncileri kuyumcuya satan Karagöz kısa zamanda fakirlikten kurtulur.
 
 Kuyumcu incinin kaynağını merak eder. Karagöz'ün ağzını arayan kuyumcu hiçbir şey öğrenemez. Bunun üzerine gizlice Karagöz'ü takip etmeye başlar. Sonunda olayı çözer ve gölün karşı kıyısında çadır kurarak, beş karısını, oğullarını, kızlarını, gelinlerini, damatlarını ve torunlarını getirir. Birlikte çok çalışarak, çok balık tutarak kısa zamanda göldeki alabalık neslini kuruturlar. Gölde bir tane alabalık kalmaz. Kuyumcu, torbalar dolusu inciyle servetine servet katar.
 
 Aradan günler, haftalar geçmesine karşın, bir tek alabalık tutamayan Karagöz yol parası, evin geçimi derken, giderek fakirleşir. Daha sonra yine Hacivat'ın yönlendirmesi üzerine Hacivat ile birlikte Ulucami'nin yapım işinde çalışmaya başlar.
 



 KARAGÖZ İLE HACİVAT: MANGAL SEFASI
 
 Hacivat: " Karagözüm, sucuk aldım. Gel mangal sefası yapalım. "
 Karagöz: " Birer kangal alalım ama benim bahçe küçük, kangala dar gelir. "
 Hacivat: " Kangal demedim Karagözüm, mangal dedim. Mangalda sucuk pişirelim. "
 Karagöz: " Kangalla çocuk bir arada olmaz. Yaşar'ı kangal ısırır. "
 Hacivat: " Canım, ne Yaşar'ı, ne kangalı, sucuk dedim, mangal dedim. "
 Karagöz: " He öyle söylesene, sucuğu mandalla tavana asarsın. "
 Hacivat: " O neden? Neden sucuğu tavana asıyorsun? "
 Karagöz: " Kurusun diye. Kuru sucuğun tadı farklı olur. "
 Hacivat: " Tamam Karagözüm, sucuğu kuruttum, mangalı bahçeye oturttum. "
 Karagöz: " Ben senin bahçeye gelmem, Hacivat. "
 Hacivat: " Gelmezsen gelme. Ben de kendime ziyafet çekerim. "
 Uzaklaşıp giden Hacivat'ın arkasından Karagöz söylenir:
 " Seni gidi beni bilmez. Kangalı kesmiş, sucuk yapmış, mangalda pişirecekmiş. Bende o sucuğu yiyecek göz var mı? "
 
 SON



 KARAGÖZ İLE HACİVAT: BUZAĞI
 
 Karagöz ile Hacivat yolda karşılaşırlar. Karşılıklı selamlaşmadan sonra iş arayan Karagöz'ün moralinin bozuk olduğunu gören Hacivat, ona derdini unutturmak için, bilmece sormaya karar verir:
 
 " Karagözüm, sana bir bilmece sorayım da cevabını ver. Öküz altında ne arıyor derler? "
 Karagöz: " Tavşan arıyor derler. "
 Hacivat: " Olmaz, tavşanın öküzle ilgisi yok. "
 Karagöz: " Tilki arıyor derler. "
 Hacivat: " Tilkinin öküzle hiç ilgisi yok. "
 Karagöz: " Kurt arıyor derler. "
 Hacivat: " Kurt öküz altında aranmaz. Öküz bunu babası, inek bunun annesi. "
 Karagöz: " Koyun bunun amcası, keçi bunun dayısı. "
 Hacivat: " Hani o şey büyür dana olur, tosun olur. "
 Karagöz: " Dana olur, tosun olur. "
 Hacivat: " Tamam, dana dedin, dananın küçüğü. "
 Karagöz: " Küçük dana . "
 Hacivat: " Hah, küçük danaya ne derler? "
 Karagöz: " Dana küçük. "
 Hacivat: " Karagözüm, galiba bilemeyeceksin. "
 Karagöz: " Ben bilemezsem sen bil. "
 Hacivat: " Buzağı arıyor derler. "
 Karagöz: " Hı? "
 Hacivat: " Öküz altında buzağı arıyor derler. "
 Karagöz: " Ben onun öyle olduğunu biliyordum ama aklıma gelmedi. Sorunun cevabı buzağı. Bildim mi? "
 Hacivat: " Bildin Karagözüm, bildin. "
 Karagöz: " Bilemesem şaşardım. Bu soru kolaydı. Zor sorsan onları da bilirim. "
 
 Karagöz' ün güldüğünü, neşelendiğini gören Hacivat sevinir. Karagöz'ü de sevindirmek ister ve ona pazar yerinde hamallık bulur. Günün geri kalan kısmında sandıkla portakal, limon taşıyan Karagöz akşamüstü kazandığı iki akçeyle evinin yolunu tutar.
 
 



 KARAGÖZ İLE HACİVAT: TURŞU
 
 Hacivat: " Hanım turşu kurduydu. Turşular bir olmuş. "
 Karagöz: " Hanım tarla kurduydu. Kuş mu olmuş? "
 Hacivat: " Canım Karagözüm. Ne kurdu, ne kuşu? "
 Karagöz: " Kurt Bozkurt, kuş Zümrüdü Anka Kuşu. "
 Hacivat: " Hanım turşu kurduydu. Turşular olmuş dedim. "
 Karagöz: " Hani masalda Bozkurtlar Zümrüdü Anka Kuşu'nu tepelemiş. "
 Hacivat: " Eee. "
 Karagöz: " Ben de seni tepelerim. "
 
 Karagöz Hacivat'ın üstüne yürür.
 Hacivat: " Dur Karagözüm, ben ne yaptım? "
 Karagöz: " Daha ne yapacaksın? Tepeme çık öt bari. "
 Hacivat: " Tepene çıkıp öteyim mi? Ne gibi ötmemi istersin Karagözüm? "
 Karagöz: " İster horoz gibi öt, ister bülbül gibi öt. "
 Hacivat: " Eşek gibi öteyim mi? "
 Karagöz: " Eşek ötmez anırır. İstersen anırabilirsin. "
 Hacivat: " Ben anıramam ama sen iyi anırırsın, Karagözüm. "
 
 Hacivat tarafından eşek yerine konmak Karagöz'ü çileden çıkarır. Hacivat'ın üstüne hamle yapar. Hacivat geri dönüp kaçmaya başlar. Karagöz Hacivat'ı evinin önüne kadar kovalar. Hacivat evine girer ve kapıyı sürgüler. Kapının önünde bağırıp çağıran Karagöz'e pencereye çıkan Hacivat'ın hanımı söylenir:
 " Aaa yeter be! Git kendi evinin önünde bağır. "
 
 Hacivat'ın hanımının sözleri karşısında Karagöz sessizce oradan uzaklaşır. On gün ne Hacivat'ı arar ne de onun evinin önünden geçer. İki ayrılmaz dost sonradan barışırlar.
 


KARAGÖZ İLE HACİVAT: LEYLEK ETİ
 
 Hacivat: " Karagözüm, ziyafet var. "
 Karagöz: " Hı.. "
 Hacivat: " Ziyafet var, ziyafet. Al hanımı, Yaşar'ı. Bu akşam bize gelin. Levrek aldım, pişirip yeriz. "
 Karagöz: " Bu akşam size gelemeyiz, leylek eti yiyemeyiz. "
 Hacivat: " Leylek demedim Karagözüm, levrek dedim. Levrek balığı. "
 Karagöz: " Bırak ya Hacivat, ne zamandan beri leylekler balık oldu. "
 Hacivat: " Leylekler balık olmaz, tıpkı benim Karagöz olamadığım gibi. "
 Karagöz: " Keşke Karagöz olsan, bana benzesen Hacivat. "
 Hacivat: " Aman, hayatta isteyeceğim en son şey sana benzemek. Ben bu halimden memnunum. "
 Karagöz: " Tamam, bana benzeme. Git Halim'le Memduh'a benze. "
 Hacivat: " Sen ne diyorsun Karagözüm? Halim'le Memduh da kim? "
 Karagöz: " Sizin mahalleden yeni taşınmışlar. Bizim mahalleye geldiler. "
 Hacivat: " Eee sonra? "
 Karagöz: " Bizim mahalleyi beğenmediler. Sizin mahalleye geri dönecekler. "
 Hacivat: " O neden? "
 Karagöz: " Çünkü onları dövdüm. Alaycı konuşmaya devam edersen seni de döverim. "
 Hacivat: " Sustum Karagözüm, yeter ki beni dövme. "
 Karagöz: " Leylek eti falan da yemem. "
 Hacivat: " Yeme Karagözüm, leylek eti yeme.
 

 
 KARAGÖZ İLE HACİVAT: KARAGÖZ AŞIK
 
 Genç Karagöz Bursa sokaklarında elinde bir demet ısırgan otuyla hızlı adımlarla yürürken, Hacivat'la karşılaşır. Hacivat sorar:
 " Hayrola Karagözüm, bu ne acele? Sanki peşinden köpek kovalıyor. "
 
 Karagöz: " Sus Hacivat! Köpek beni niye kovalasın? O ancak senin gibileri kovalar. "
 Hacivat: " Hemen kızma Karagözüm, lafın gelişi öyle dedim. Hızlı hızlı nereye böyle? "
 Karagöz: " Hı.. "
 Hacivat: " Hızlı hızlı nereye böyle? Yani nereye yetişeceksin? "
 Karagöz: " Şey, yavuklumla buluşacağım da. "
 Hacivat: " Yavuklun mu? Senin yavuklun mu var? "
 Karagöz: " Var tabi, neden olmasın? Ben sevemez miyim yani? "
 Hacivat: " Tabi seversin, yavuklun da olur. O elindeki nedir? Isırgan otu mu? "
 Karagöz: " He ya ısırgan otu. Yavukluma verecektim "
 Hacivat: " Olur mu Karagözüm, hiç insan sevdiğine ısırgan otu verir miymiş? "
 Karagöz: " Ee o zaman ne verir?
 Hacivat: " Karanfil verir. "
 Karagöz: " Kara fil mi? Afrika mı burası? Fil ne arar? "
 Hacivat: " Karanfil dedim Karagözüm. Bir tür çiçek. "
 Karagöz: " Çilek bulunmaz şimdi, mevsimi değil. "
 Hacivat: " Çilek değil, çiçek dedim. Her neyse sen iyisi kırmızı gül götür. "
 Karagöz: " Hı.. "
 Hacivat: " Kırmızı gül, kırmızı gül. "
 Karagöz: " Kırmızı tül mü? Perdelik tüllerden mi? "
 Hacivat: " Dur Karagözüm, ne perdesi ne tülü. Kırmızı gül dedim. "
 Karagöz: " Kırmızı kül mü? Amma yaptın Hacivat, külün kırmızısı mı olurmuş? "
 Hacivat: " Yine yanlış anladın. Peki o zaman senin dilinle konuşalım. Ya nesi olur? "
 Karagöz: " Sen de ne cahilsin Hacivat. Külün rengi kül rengi olur. Bilmiyorsan öğren. "
 
 Karagöz'ün yanlış anlamaları karşısında sinirlenen Hacivat ne kadar hırslandığını Karagöz'e fark ettirmemeye çalışır. Kuruyan dili damağında zorlukla döner:
 " Tamam Karagözüm, yavukluna ne istersen götür. Isırgan götür, sarımsak götür, soğan götür. "
 
 Hacivat, ister ıspanak götür, ister pırasa götür, diye söylenerek uzaklaşır gider. Hacivat'ın arkasından bakakalan Karagöz çabucak aklını toplar. Kendini daha sağlıklı düşünmeye zorlar:
 " Hacivat'ın her dediğini ısırganın yanında yavukluma hediye etsem iyi olacak. Şimdi ben sarımsak, soğan, ıspanak, pırasa nerede bulurum? "
 
 Karagöz aradıklarını komşuların yardımıyla tamamlar. Hepsini bir sepete koyarak yavuklusuna verir. Karagöz'ün yavuklusu genç kız hediyelerden dolayısıyla memnun olur. Bu genç kız Karagöz'ün oğlu Yaşar'ın annesidir.
 
 SON
 
 

 KARAGÖZ İLE HACİVAT: KÖSE
 
 Güzel, güneşli bir yaz gününde Pınarbaşı Meydanı'nda bir sürü adam toplanmış, kahkaha patlatıyordu. Şişiren ağızdır da balonu patlatan iğnedir. Ağızdan çıkan iğneli sözler, adama nasıl kahkaha patlattırır, dilerseniz bunu öğrenelim.
 
 Hacivat: " Ak akçe kara gün içindir. "
 Karagöz: " Akçe yok ki kara güne saklasam. "
 Hacivat: " Bir elin nesi var, iki elin sesi var. "
 Karagöz: " Kurnada oturanın elinde hamam tası var. "
 Hacivat: " Söz gümüşse sükut altındır. "
 Karagöz: " Söz altınsa sükut tenekedir. "
 Hacivat: " Olur mu Karagözüm, sükut yani susmak altındır. "
 Karagöz: " İyi, o zaman susalım, konuşmayalım. Buradaki kalabalık hemen dağılır. İnsanlar, işini bırakıp bizi dinlemeye geliyorsa sözüm altın değerinde olduğu içindir. "
 
 Karagöz kalabalığa dönerek:
 " Beni haklı görenler alkışlasın. " diye bağırdı. Bir alkış fırtınasıdır koptu.
 Bu sefer Hacivat kalabalığa dönerek:
 " Beni haklı görenler alkışlasın. " diye bağırdı. Bir alkış boranıdır koptu. Eee ne diyelim onları alkışlayanlar sayıldığında birbirine eşit olduğu görüldü. Yalnız karşıda duran ve Karagöz ile Hacivat'ın her iğneli vuruşuna kahkahasını patlattıran köse kimseyi alkışlamadı. Sonradan sordum, benim oyum ikisine, dedi.
 
 
 SON
 



 EKMEK
 
 Bursa sokaklarında gezip dolaşan Karagöz ile Hacivat, Pınarbaşı Meydanı’na geldiklerinde yorulduklarını anlarlar ve bir ağacın altına oturup dinlenirler.
 Daha sonra Hacivat: “ Aman Karagözüm, içim bayıldı. Fırından ekmek al da suya banıp yiyelim. “
 Karagöz: “ Ekmek alayım da yakında fırın var mıdır? “
 Hacivat: “ Var ya. Az önce önünden geçtik. “
 Karagöz: “ Hiç fark etmedim. Yerini tarif et, hangi somun fırınında? “
 
 Hacivat eliyle işaret eder:
 “ Şuradaki inek ahırının ilersindeki somun fırınında. “
 Karagöz: “ Ne işi varmış elinin ineğin kuyruk sokumunda? “
 Hacivat: “ Karagözüm, nerden çıkarırsın ineğin kuyruk sokumunu? Hani şu ahırın ilersindeki somun ekmek fırınında. “
 Karagöz: “ Ahırda samandan ekmek mi pişiriyorlar? “
 Hacivat: “ Hiç samandan ekmek olur mu, Karagözüm? Buğday ekmeği olur, buğday. “
 Karagöz: “ Atlara buğday ekmeği, insanlara saman ekmeği. “
 Hacivat: “ İnsanlar saman ekmeği yemezler, Karagözüm. İnsanlara buğday ekmeği, atlara saman ekmeği. “
 Karagöz: “ Demek o fırında atlara saman ekmeği pişiriyorlar. “
 Hacivat: “ Öyle demek istemedim. “
 Karagöz: “ Ama öyle dedin. Atlara saman ekmeği dedin. “
 Hacivat: “ Dur Karagözüm. Sana cümle anlatayım derken, ben kelimeleri şaşırdım. Gitmemek için, böyle yaptın. Ağzımdan çıkanı kulağıma duyurmadın. Ben bir ekmek alıp geleyim, “ diyen Hacivat hızlı adımlarla oradan ayrılır. Biraz sonra elinde bir somun ekmek ve bir çanak suyla gelir. Ekmeği ikiye böler ve yarısını Karagöz’e verir. Birlikte ekmeklerini suya banıp yerler.
 
 SON