Çocuklar en özgür ve en özgün ressamlardır. Paul Klee, John Miro, Vasily Kandisky ve Pablo Picasso gibi 20.yy.lın büyük sanatçıları çocuk resmindeki saflığa ve doğallığa hayran kalıp çocuk resmine benzer resimler yapmaya çalışmışlardır.
   Çocuk resmini inceleyen uzmanlar çocuğun çizgisel gelişimini birkaç basamakta incelerler.Bu basamaklar şunlardır.
1.   Karalama devri
2.   Benzetme  devri
3.   İlk sembol devri
4.   Şematik devir
5.   Katı gerçekçilik dönemi  9-11 Yaş arası
6.   Ortaokul çağı gerçekçi devir  11-15 yaş arası
7.   Artistik ifade devri

•   Karalama devri:Çocuk ilk yıllarda gelişigüzel çizgiler çizmektedir. Karalama evresi olan bu evrede çizimler iki yaş öncesinden başlamaktadır.   İlk yaşlarda başlar. Karalamalar bilinçli değildir. Beyin kontrolünden yoksun tamamen el hareketleri ile ortaya çıkan izlerdir. İlk önceleri geniş kavislerle kol hareketleri ile doğan izler sonraları bilek hareketleri ile meydana gelen yuvarlak ve karışık çizgilere dönüşür. Daha sonraları bu yuvarlanan ve kalıplaşan çizgiler kopup kendi aralarında gruplaşır.

•   Benzetme devri: 2,5 -3 yaşlarında kendi aralarında kopup birleşmeler gösteren karalamaları çocuk kendine göre bir şeye benzetmeye çalışır. Karalama devrinin sonlarına doğru çocuğun insan figürü çizmek için girişimlerde bulunduğu gözlenmektedir.. 3 yaş civarında insanı en iyi anlatabilmek için önce yalnız yuvarlak bir baş çizdiği gözlenir. Gözler ve ağız ilk işaretlerdir..


•   İlk sembol devri: 3,5-4 yaş çocuk anlatımının (dilin) daha iyi gelişmesiyle sembolik ifadeye girer. İlk sembolik ifade insandır. İnsan resmi bir yuvarlak baş ve bu yuvarlaktan çıkan çizgi durumunda  kol ve bacaklardır. Rengin önemini bilmez. Rengin farkını hissetmez. Yüzey gelişmemiştir. Sadece çizgiseldir.



•   Şematik devir: 5-6 yaş çocuğunun öğrenmesi geliştikçe sembollerde gelişmiş, şemalara dönüşmüştür. Bu devirde yarı yarıya yüzey doldurma vardır. Renkler eşyanın kendi rengi değildir. İlk aylarda çocukta boşluk düşüncesi yoktur
1.   Eşyalar havada uçar.
2.    Mekan fikri yoktur. İlk mekana giriş taban çizgisi ile başlar. Perspektif  yoktur.
3.   Çocuk çeşitli eşyaları yatırarak anlatır. Masa çizildiğinde ayakları yana yatıktır. Yolda arabalar, bir evin bahçesinde parmaklıklar yana yatıktır.
4.   Bir eşyanın görülmeyen yanının gösterilmesi başlar.Evlerin içindeki eşyaları görür gibi üstüne çizer. Buna saydamlık denir.

•   Nesnel gerçekçi devir:Bu devre ilköğretimin birinci devresinde başlar. (1.,2.,3. sınıflarda) Çocuğun eşyayla ilgisi artık tecrübeleri geliştikçe resimlerinde de ilerlemeler görülür. Bu nedenle daha başarılı çizimler yaparlar. İnsan hareketlerinin resmedilmesi bu devrede başlar.(Çiçek toplayan bir kızın yere eğilmesi gibi.)
•   4. ve 5. sınıflarda yani 9 ve 10. yaşlarda realist devir yada katı gerçekçi devir başlar. Renk bölgesel olarak kullanılır Eşyanın kendi rengi kullanılır. İnsanlar hiçbir zaman herhangi bir insana benzemez.  Vücut oranları vardır. Perspektifleri yarı gelişmiştir. Bu devirde çocuk sadece öğrendiklerini değil gördüklerini de yapma telaşı içindedir.
•   Ortaokul çağı gerçekçi devir:Bedensel ve ruhsal değişikliklerden çocuklar fazlasıyla etkilendiklerinden çizgilerindeki ürkeklik kendini gösterir. Resimlerinde ayrıntılı olmaya başlar. Eşyayı ayrıntılarıyla görüp gerçeği bize olduğu gibi verme çabası içindedirler. Işığın eşya üzerindeki etkisini görüp, bize vermek heves ve isteği ayrıntılı olmalarını daha çok etkiler. İnsanlar hareketleriyle daha gerçekçi çizilir.
•   Artistik ifade devri:Lise çağındaki çocuklar ve daha sonrası dönemdir. 15             yaşından sonra başlar.Bu devrede hem anlatım hem kişilik kazanırlar. Perspektif   gelişmiştir.Artık gördüğünü gerçeğe uygun yapma yerine iyi bir bütünlükle bir eser   yapma çabası görülür

ilker öğretmenim verdiğiniz bilgiler çok faydalı...çocukalrın iç dünyasını merak ederim hep
bu konu çok işime yarıyacak..teşekkürler.... +1

teşekkürler deniz öğrt. sizler kalitesiniz diye burdayım   

paylaşımlarınız için teşekkürler