Gönderen Konu: SEMERCİLİK SANATI (Okunma sayısı 19041 defa)

yoldaş · « : 03 Ağustos 2010, 15:21:55 »

SEMER VE SEMERCİLİK
El
sanatları bir toplumun aynası ve geleceğe tuttuğu ışıktır. Günümüzde
her ne kadar el sanatları yok olma durumunda olsa da geçmişte büyük bir
misyon üstlenmiş ve geleceğe ve modern topluma teknolojiye geçişi
sağlamıştır. El sanatları özelliklerini kaybederken toplumda hala tek
tük bazı kişiler meslek olarak yaşatmakla beraber, günümüzde el
sanatları fabrikasyon olmuş, elektrikle çalışan torna atölyelerinde
yapılmaktadır. Günümüz şartlarında fazlada bir ihtiyaç duyulmasa da
geçmişimizin bir parçası olan el sanatları bizim öz ve öz
değerlerimizdir.
SEMER
Yük bağlamak için hayvanların sırtına yerleşti-rilen yastık tanımlamasını yapıyor Meydan Larousse ansiklopedisi semer için
Semer,
at, katır, eşek, deve gibi yük taşıyan hayvanların sırtına konulur. İlk
defa Araplar ve İranlılar tarafından kullanıldığı, daha sonra Türklere
geçtiği söylenir. Fakat onlardan önce yaşayan Mısır, Mezopotamya ve
Anadolu milletlerinin hayvanlarla yük taşımayı bildikleri, bu yüzden
hayvanın sırtına yük taşımaya yarayan bir araç yerleştirdikleri,
kazılarda çıkan buluntulardan ve duvar kabartmalarından anlaşılıyor.
SEMER YAPIMI
Semer genellikle ağaç, çuval, deri ve sazdan yapılır. Üçgen
çatılıdır ve hayvanın sırtında karnının iki yanına doğru açılan bir
biçimdedir. Hayvanın sırtına değen iç tarafı saz doldurulmuş iki
kanatlı bir çuvaldır. Yük vurulan üst tarafı da semer ağaçları denilen
ahşap küçük direklerle çatılmış ve üstüne hayvan derisi veya çadır bezi
dikilmiştir.
Hayvanların
omuzları üstüne gelen bölümde, üstte, yükü bağlamaya yarayan öne doğru
çıkıntılı, iki kol vardır. Hayvana konulan yük, iple hayvanın sağrısı
üstüne gelen bölümdeki kancalara bağlandıktan sonra tekrar omuz başı
kollarında düğümlenir.
Semer,
hayvanın sırtına kolan, kayış veya kayton denilen sağlam bir şeritle
bağlanır. Kolanın iki ucu hayvanın kaburgalarından biri üzerinde
tokalanır.Karın altından geçtikten sonra, semerin üzerine dolanan bu
kolan, semeri hayvanın sırtında sıkıca tutturmaya ve yükün sallanarak
düşmesini önle-meye yarar.
Semerin
omuzbaşı kollarında genellikle “kaş” denir. Semerler, hayvan sahibinin
mali durumuna göre sade veya süslü olur. Kaşları, kolanları, hayvanın
kuyruğu altından geçen ve inişlerde semerin omuzlara düşmesini önleyen
“paldım”ı ve üzerine atılan çulu bazen işlemeli, kakmalı olur. Değerli
madenlerle işlenen, süslenen semerlerde vardır.
Günümüzde
evlerde ve bazı işyerlerinde min-yatür semerler süs aracı ve dekorasyon
malzemesi olarak kullanılmakta dolayısıyla bu el sanatımız azda olsa bu
şekilde varlığın sürdürmeye çalışmaktadır.

Alıntı : http://www.kaybolansanatlar.com/?cat=40

yoldaş · « **Yanıtla #1 :** 03 Ağustos 2010, 15:23:12 »

yoldaş · « **Yanıtla #2 :** 03 Ağustos 2010, 15:24:29 »

yoldaş · « **Yanıtla #3 :** 03 Ağustos 2010, 15:25:37 »

yoldaş · « **Yanıtla #4 :** 03 Ağustos 2010, 15:26:27 »

yoldaş · « **Yanıtla #5 :** 03 Ağustos 2010, 15:27:19 »

yoldaş · « **Yanıtla #6 :** 03 Ağustos 2010, 15:28:19 »

yoldaş · « **Yanıtla #7 :** 03 Ağustos 2010, 15:29:14 »

yoldaş · « **Yanıtla #8 :** 03 Ağustos 2010, 15:30:09 »

yoldaş · « **Yanıtla #9 :** 03 Ağustos 2010, 15:31:09 »

Haberler:

Gönderen Konu: SEMERCİLİK SANATI (Okunma sayısı 19041 defa)

yoldaş

SEMERCİLİK SANATI

yoldaş

Ynt: SEMERCİLİK SANATI

yoldaş

Ynt: SEMERCİLİK SANATI

yoldaş

Ynt: SEMERCİLİK SANATI

yoldaş

Ynt: SEMERCİLİK SANATI

yoldaş

Ynt: SEMERCİLİK SANATI

yoldaş

Ynt: SEMERCİLİK SANATI

yoldaş

Ynt: SEMERCİLİK SANATI

yoldaş

Ynt: SEMERCİLİK SANATI

yoldaş

Ynt: SEMERCİLİK SANATI