Arkadaşlar,
Önce gereksiz yere alınganlık yapıp -ki orada direkt bana kastedilen bir durum da yoktu biliyorum...
- canım arkadaşım, candaşım AslÎgibi'nin de canını sıkarak onu üzdüğüm için buradan; kendisinden, daha sonra da makale konusunda görüşürken İlker arkadaşımızın bana ne sorduğunu anlamamam nedeniyle biraz canımın sıkkın olduğunu ifade etmem üzerine hepinizden çok çok özür diliyorum...Yaş 40 a geldi ama akıl nerde...sanırım astım atağı sonrası doktorumun da söylediği gibi biraz değil, oldukça oksijensiz kalmışım....ee oksijen sadece akciğeri değil doğru düşünememeyi de etkiliyormuş...İşte sonuç; ben. İyiki raporluyum, kimbilir okula gitseydim daha ne hatalar edecek, kimlerin gereksiz yere kalbini kıracaktım...en iyisi bir süre buralardan da raporlu olayım...
Şimdi ne yapıp etsem, nasıl kazanırım Aslı'nın yüreğini yeniden.?
Sevgili AyşeGÜL , Arzu ve Fishman ...İyiki varsınız, bana bu sürede bu konuyu tekrar tekrar düşünme olanağı yarattığınız ve doğruyu bulmamı sağladığınız için....