Bir objeyi, bir figürü, doğada var olan herhangi bir nesneyi deforme edebilmek, ancak o nesneyi, o figürü çok iyi tanımak, çizmek, düşünmek ve betimlemekle mümkündür. Kısacası, bir nesneyi “doğru bozabilmek” aslını iyi bilmeden pek mümkün olamaz.
“Neyi” çizeceğimize iyi karar verip, çizilecek karakter konusunda araştırma yapıp, gerekirse notlar almak, eskizler çizmek gerekir. O halde önce deformasyonun ne olduğundan, insan portresinden, daha sonra konseptimizden bahsedelim ve karakterleri biraz tanıyalım.
 Deformasyon nedir?
Deformasyon kelime anlamı ile “biçim bozmak” demektir. Betimlenen figürün deforme edilecek yerlerinin, figürü tanınmama derecesine vardırmadan bozmaktır. Figürde abartılı kaslar, abartılı ifadeler, vurgu için figürü bozmak ve özünden koparmadan değiştirmek, deformasyonun genel tanımıdır.  İnsan yüzünde oranları inceleyecek olursak: İstisnalar olmakla birlikte, insan yüzünü oranlayacak olursak, dikeyde hemen hemen üç eşit parça olduğunu söyleyebiliriz. Ancak bu oranlandırma, bilim adamları ve plastik sanatçıların gerçeklerden yola çıkarak araştırıp kabul ettikleri "ideal bir insan yüzü" için geçerlidir.
Bu üç parça: alın, kaşların ortasından burnun alt kısmına ve burnun alt kısmından çeneye kadar olan bölgedir. Yine istisnalarla birlikte; cepheden baktığımız zaman, yüzün tam ortasından geçen bir çizgi ile yüzü iki parçada inceleyebiliriz; ancak unutmamamız gereken önemli bir nokta var: boyut ve şekil olarak bedenin ve dolayısıyla yüzün sağ ve sol tarafı birbirinin aynı değildir. Bunu çoğu zaman fark edemesek bile, bir göz diğerinden daha büyük ya da küçük, çene yapısının sağ ve sol tarafı farklı büyüklüklerde, dudak farklı boyutlarda olabilir. Bunlar dikkatli incelendiğinde belirgin olarak hissedilebilecek farklılıklardır. Bu sebeple özellikle portre çizimlerinde modeli çok iyi gözlemlemek, izlemek önemlidir. Doğru çizmenin ve hacmi kavrayabilmenin en önemli yollarından biri budur.  Nitekim karikatüristlere baktığımız zaman; deformasyonlarından, figür betimlemelerinden, figürü ne kadar iyi tanıdıklarını, ne kadar iyi gözlem yaptıklarını ve bunu fikirleriyle buluşturarak ortaya başarılı karikatürler çıkardıklarını görebiliriz. Bir nesnenin doğrusunu çizebilmek ne kadar emek istiyorsa, o nesneyi bozabilmek, deforme edebilmek, deformasyonla birlikte hala o nesneyi izleyicinin aklında betimleyebilmek, çok daha fazla gözlem, çalışma ve birikim gerektiren bir iştir. Başarılı deformasyon ancak bu şekilde ortaya çıkar ve aksi halde ortaya çözümlenmemiş, araştırılmamış ve üzerinde çalışılmamış çizimler ortaya çıkar. Portrelerde karakterleri ve deformasyonu incelemeye başlayalım.Karakterleri incelediğimiz zaman, bu karakterleri görebilmemizin pek mümkün olmadığını söyleyebiliriz; ancak bu ifadelerin ve karakterlerin insan yüzleri referans alınarak yapıldığını anlıyoruz. Özet olarak kaynağımız insan ve ifadelerle akılda uyandırılan bazı fikirler, izleyiciye ulaşılan noktadır.  Bu konuyla ilgili değinmemiz gereken diğer bir başlık ise çizgi. Örneklerdeki çizgilere baktığımız zaman, her çizginin birbirinin tekrarı olmadığını görüyoruz. Kalın, ince, kısa, uzun, sert, yumuşak pek çok çizgi değeri ile karşı karşıyayız. Hangi çizgi nerede kullanılmalıdır sorusunun elbette net bir cevabı olamaz; bu, bu işe henüz başlamış insanlar için ciddi bir kısıtlamadır; ancak hangi çizginin nerede nasıl kullanılacağı alternatiflerini üretebilmeniz için, dahası kendi plastik dilinizi yaratabilmenize giden tek yol çok fazla araştırma ve çalışmadan geçer. Her türlü çizgi değeri ile bir görsel çıkarabilirsiniz ortaya elbette; ancak dikkat edilmesi gereken konu, üzerinde çalıştığınız nesnenin dokusunu, hacmini, biçimini, ifadesini ortaya çıkarmak, izleyiciye hissettirebilmektir.

İLGİLİ ÇALIŞMALAR 2

güle güle kullanın