Kemal Sunal filmlerinin vazgeçilmez bir tipi vardır. Şu an ismini hatırlayamayacağım. İri yarı, esmer ve kel. Bir filminde kız kardeşini ona yamamaya çalışıyor. Bizimkine sesleniyor;
- Damaaaat! Gel buraya! Seninle iş konuşacağız.
- Ne o karpuz sergisimi açıyoruz!
_ Hööyt! Laubalilik istemez! Ciddiyeti severim, disipline hayranım!