Türkiye toplumu tarafından sanat olgusu yeterince tanınmamaktadır. Bunun nedeni sanat olgusunun kişiye göre değişen bir tanıma sahip olduğu düşüncesidir.Bu durum sanata ilişkin yaratma süreçlerinde "ben yaptım oldu" yaklaşımının egemen olmasına yol açmaktadır. Dolayısıyla sanat olgusunun toplum bireyleri tarafından tanınabilmesi için doğru tanımının yapılması gerekmektedir. Sanat olgusu ancak tanındıktan sonra toplum bireyleri tarafından anlaşılabilir. Sanat olgusunun tanınmamamsı ve anlaşılmamış olması özellikle türkiye toplumunun yoz kültürün egemenliği altına girmesine neden olur. Durum böyle olunca sanat olgusu ile uygulayıcı (ressam,heykeltraş v.b.) ve teorisyen olarak ilgilenenlerin ortak bir tanımda birleşmesi gerektiğini düşünüyrum.....O zaman Sanat Nedir

bizim ülkemizde maalesef daha sanatçı kavramı açık değil ki,sanata önem verilsin...bugün üniversite mezunları da dahil olmak üzere bir araştırma yapılsa,akla gelen ilk sanatçılar sorulsa ben en az %70 in şarkıcı isimleri vereceğii düşünüyorum..bırakın plastik sanatları,edebiyat,müzik ya da tiyatro gibi -bence- daha geniş kitlelere yayılabilecek sanatlar bile ülkemizde göz ardı ediliyor...bunları düşündüğümüzde, heykel ve resimin sıralamasına bakmaya gerek bile yok maalesef...  bunun kaynağı okullarımız maalesef...türk eğitim sisteminde sanatın gerçek içeriğine dair öğrencilere herhangi bir bilgi ya da uygulama verilmiyor...konular teorinin dışına çıkmadığı için,sanat eğitimi, diğer derslerden ve alanlardan farksızlaşıyor,sıradanlaşıyor ve ardından da siliniyor...

"yüksek benlik" kavramı doğrudan insanla ilişkili ve insan varlığının nesnel çalışma prensibinin insan varlığında oluşturduğu bir sonuçtur. Diğer taraftan bir farkındalık boyutu ifade eder.Her insanda yüksek benlik vardır ancak her insan bunu farketmeyebilir....Bu farkediş aynı zamanda bir başka boyutta varetme ihtiyacını da doğurur..Başka boyutta varetme ihtiyacı resim heykel ve diğerlerini yapmaktan öte sanat eseri yaratmakla sonuçlanır...

Sevgili medulla

Ben sanat tanımı ve sanat sınıflaması ile ilgili il makalemi 2003 yılında yazdım. O zamandan bu yana hem internet ortamında yayında hemde bir dergide basıldı. İnternet ortamınıdan takip edebildiğim kadarıyla 2000 e yakın bir okuyucuya ulaşmış durumda ayrıca bu düşüncelerimi uzun süredir öğrencilerimle paylaşıyorum, bir kaç konferans ta verdim. İnsanlar klasikleşmiş sanat sınıflamalarına alışkın oldukları için önce bir tepki veriyorlar fakat sonrasında kabulleniyorlar fakat bu güne kadar beni tatmin edecek alternatif bir yaklaşım göremedim. Bundan sonra göremeyeceğim demek değildir.

gelelim aklına takılan soruna. İnsan varlığının kimyasal,biyolojik ve fiziksel bir bütün olduğunu kabul etmek bilimi bu işin içine sokmak demektir. Ama sanatı olgusunu bilim haline dönüştürmeye çalışmak değildir bu da mümkün değildir zaten. Bilim ile Sanat olgusu arasındaki en temel fark sanat tamamen özneli ifade eder bilim ise geneli ifade eder. Ayrıca sanat olgusunun bilimsel olarak incelenmesinde sakınca yoktur aksine "sanat bilimi" alanının gelişmesini sağlamak en temel amaçlarımdan birisidir. Şu an bilim , sanat olgusunu çözümlemekte yetersiz kalmaktadır. Çözümsüz kaldığı bir başka olgu ise din olgusudur. Örneğin insan varoluşuna ilişkin ne açıklama getirirse getirsin dinler topraktan yaratıldığını söyler ve insan da buna iman eder. İman eden bir çok insan aslında insanın topraktan yaratılacağı düşüncesini şüpheyle karşılamasına rağmen yine de iman etmekten vazgeçemez ve ben şuna inanırım insan varoldukça din olgusu ve sanat olgusu varolacaktır. Hani olurda bir gün insan yok olursa bu olgular da yok olacaktır.

Birbaşka boyuttan baktımızda da "ben varsam herşey var, ben yoksam hiç birşey yok...benim için"

Neyse, sonuç olarak insanın duygularının kimyasal reaksiyon olduğunu düşünmek sanat olgusunu bilimin kucağına atmak değil, aksine önüne koymak olduğunu düşünüyorum.