Çok güzel hazırlanmış bir yazı her ebeveyn mutlaka okumalı. http://www.multikulti.org.uk dan alıntıdır.
Çocukların zorluk çıkaran davranışları
childrens "challenging" behaviour

 

Bu kitapcık, size çocuklarınızı büyütürken karşılaşacağınız zor durumlarda, çocuklarınızın davranışlarının ne zaman kabul edilemez olduğunu belirlemek, ve çocuklarınızla olan ililkilerinizde rehber olmak üzere, size bilgi vermek için hazırlanmıştır.

Çocukların davranışlarıyla kendilerine veya başkalarına zarar vermemeleri çok önemlidir.
Ebeveyn olarak sizden bekleneni anlamak

Çocuk büyütmek hiçkimse için, herzaman kolay değildir.

Zaman ve enerjinizin yetmemesi, veya paranın kısıtlı olması, çoğu zaman stresli ve gergin olmanız anlamına gelebilir. Ancak, bütün bunlar çocuğunuzun davranışları zorluk çıkardığında daha da baş edilemez olabilir.

Böyle durumlarda, aile hayatınız küçümsenmiş ve çocuğunuzun geleceği tehlikedeymiş gibi hissedebilirsiniz.

Ebeveyn olarak kendinize güveninizin olmaması, kendi anne-babanızla ilişkilerinizin kötü olması da dahil birçok sebepten dolayı olabilir.

Bütün bunlar, çocuklarınızın sorunlarıyla ilgilenmenizi daha da zorlaştırabilir.
Çocukların zorluk çıkaran davranışları
Çocuklar kuralları denerler

Çocuklar, bütün farklı yaşlarda kuralları denerler. Kuralları denemekle, size ve sizin koyduğunuz sınırlara güvenmeyi öğrenirler.

Kızgınlık krizleri geçirmek, ’hayır’ ve ’istiyorum’, çocukların sınırlarını deneme yollarından bazılarıdır. Ebeveyn olarak sizin otoritenizi değil, sizin koyduğunuz kuralları zorlarlar.
Çocuğunuzdan ne bekleyebilirsiniz?

Onlar için ne istiyorsunuz?

Onların nasıl davranmasını istiyorsunuz?

Çocuklarımız bizim bir parçamız ve kişiliğimizin bir yansımasıdır, ancak, aynı zamanda kendi başlarına bir kişiliktirler.

Onlardan ne beklemek gerçekçi olur?

’Normal’ nedir?

Çocuklar her yaşta farklı şeyler öğrenirken farklı davranırlar ve farklı yetenekler geliştirirler, örneğin;

    * 2 yaşındaki bir çocuk fiziksel koordinasyon öğrenir ve dil yeteneğini geliştirir,
    * 10 yaşındaki bir çocuk kendi duygularını ve akranlarının davranışlarını anlamayı öğrenir, ve
    * 15 yaşındaki bir genç de, kendi ile iligili duyguları ve dünyadaki yerini anlamak gibi, daha karışık pisikolojilere yönelir.

Ebeveyn olarak davranışlarınızın, çocuğunuzun yaş ve kişiliğine göre değişkenlik göstermesi gereklidir. Ebeveynliğiniz, daha başka şeyler öğrenmenizle ve çocuğunuzun büyümesiyle farklılıklar gösterecektir.

Ancak, kurallar çocuğunuz hangi yaşta olursa olsun aynı prensipleri kapsayacaktır; eğer, kararlılık gösterirseniz ve kuralları uygularsanız çocuğunuz kendini daha güvende hissedecektir.
Zorluk çıkaran davranışlar neden olur?

Bazan çocuklar duygularını davranışlarıyla belli ederler çünkü bu onların duygularını size anlatabilecekleri tek yoldur.

Kızgınlık, hayal kırıklığı veya, güvensizlik veya suçluluk ve utanma duygusu, çocuğunuzun kendini karışık, yorgun veya fiziksel olarak kötü hissetmesine neden olabilir; veya çocukta, duygusal ve davranış patlaması şeklinde kendini gösterebilir.
Dikkat Eksikliği Hiperaktif Bozukluğu (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) (DEHB)

Yerinde duramayan, enerji dolu çocuklar ’hiper’ olarak tanımlanabilir. DEHB olan çocukların davranışları çok uç noktadadır ve ailelerine veya çevrelerindekilere zarar verebilir.

DEHB olan çocukların özellikle sakin olmalarını istediğiniz zamanlarda, dikkatlerini toparlamazları zordur ve fazla aktiftirler. Zorluk çıkaran davranışları, sıralarını beklememek, düşünmeden hareket etmek veya düşüncesizce kurallara itaat etmemek olabilir.

Böyle çocuklar kendileri de huzursuzdurlar ve okulda iyi sonuç almazlar veya arkadaş edinmekte zorluk çekebilirler. Kazaya uğrama ihtimalleri daha yüksektir, kızgınlık krizleri geçirebilirler ve uyku bozukluğu çekebilirler.

DEHB terapi veya ilaçla tedavi edilebilecek tıbbı bir durumdur. Erkenden yardıma başvurmanız, hem çocuğunuza hem de ailenize yardımcı olabilir, ve aile ve toplum hayatınızı daha olumlu hale getirebilirler.

Çocuğunuzda DEHB olup olmadığını anlamak için aile doktorunuza danışın.
Davranış değişiklikleri

Çocuğunuzun davranışları başedilmesi zor bir hale gelirse, kendinize aşağıdaki soruları sorun;

    * Şu anda hayatımızda neler farklı, çocuğumun hayatında neler değişti?
    * Çocuğumun davranışlarının başedilmesi zor bir hale gelmesinin arkasında ne gibi duygusal nedenler olabilir?
    * Çocuklar hayatlarında büyük değişmeleri ve geçiş dönemlerini stresli bulabilirler, örneğin;
    * okulun değişmesini;
    * arkadaşlarını kaybetmelerini; veya,
    * büyüdükçe kendi fiziksel gelişmelerindeki değişiklikler.
    * Daha başka etkileyen olaylar aşağıda belirtilmiştir;
    * birdenbire normal rutinlerinde olan büyük değişiklikler;
    * duygusal kayıplar, örneğin, bakıcı veya ebeveynlerden birisi başka bir yere taşınırsa veya vefaat ederse;
    * okuldaki sorunlar, örneğin, tehdit, arkadaş baskısı veya öğrenme zorlukları;
    * fiziksel, duygusal veya cinsel tacize uğramak veya bunlara şahit olmak; veya
    * içki veya uyuşturucu kullanımı.

Uygunsuz davranışlar
Agresiv davranış nedir?

Eğer size yöneltilmiş bir davranışı agresiv buluyorsanız, bu davranış agresiv demektir.

Neyin agresiv olduğuna karar verirken, çocuğunuzun yaşını göz önünde bulundurun; iki yaşındaki çocuğunuzun size doğru koşup bağırması, gençlik çağındaki çocuğunuzun size koşup bağırmasından daha farklıdır.

Daha önceki hayat tecrübelerinizden dolayı, kızgınlık belirtilerine ve kızgın davranışlara karşı özellikle hassas olabilirsiniz.

Eğer, bu size karşı yöneltilmişse size, fazla gelebilir, siz sizin için neyin uygunsuz olduğunu söyleyebilirisiniz.
Uygunsuz davranışın ne olduğunu anlayabilme

Buradaki uygunsuz davranışları tanımlayan iki liste sizin için neyin uygunsuz olduğunu anlamak açısından yardımcı olabilir. ’Genel’ listesinde olan bazı davranışları uygunsuz bulabilirsiniz. Bu listelerle aynı fikirde misiniz?
Genel agresiv davranışlar

Bazı şeyleri kendiniz değiştirebilirsiniz veya arkadaşlar ve akrabalardan yardım isteyebilirsiniz.

Genel agresiv davranışlara aşağıdakiler dahildir;

    * size, kardeşlerine ve/veya başkalarına küfür etmek, bağırmak ve çağırmak;
    * lakap takma veya aşağılama;
    * başkalarına karşı fiziksel güç kullanmak; örneğin, itmek, dürtmek, dirsek atmak veya çelme takmak;
    * fiziksel güç kullanmakla tehdit etmek;
    * sizi hiçe saymak veya ’konuşmama yöntemini’ kullanmak;
    * birisini hassas olduğu bir konuda kızdırmak - fiziksel bir bozukluktan dolayı veya aileyle ilgili olarak; veya
    * birisine fazlaca yaklaşmak - izinsiz olarak birisinin odasına girmek, günlüğünü okumak veya bilinçli olarak birisine çok yakın durmak.

Bu tip hareketler çok olağan olmalarına rağmen, durum sanki baş edemeyecekmişsiniz gibi görünüyorsa, yardım istemenin zamanı gelmiştir.
Aşırı agresiv davranışlar

Aşırı agresiv davranışlar, çocuğunuza, size veya başkasına zarar verebilir.

Aşırı agresiv davranışlara aşağıdakiler dahildir;

    * başkalarına fiziksel zarar vermek, fiziksel güçlerini, iriliklerini veya uzunluklarını başkalarına zarar vermek için veya alt etmek için kullanmak;
    * kardeşlerini, arkadaşlarını veya sizi tehdit etmek - başkalarını korkutmak için, iğneleme, tehdit etmek veya gözdağı vermek;
    * birisi hakkında, zarar verecek dedikodular yaymak;
    * evde beslediğiniz bir hayvanı veya başka bir hayvanı kasten yaralamak veya öldürmek;
    * başkalarının eşyalarına kasten zarar vermek;
    * toplum malına kasten zarar vermek veya çalmak;
    * kendi kendine, kendini keserek, yaralayarak veya intihara teşebbüs ederek zarar vermek; veya
    * başka çocuklara cinsel tacizde bulunmak.

Bunun gibi çok ciddi durumlarda, veya genel agresiv davranışlar dayanılmaz hale geldiği zaman, mümkün olduğunca çabuk, sadece dost ve akrabalarınızdan değil, daha farklı yerlerden de yardım istemelisiniz.
Bir sorun olduğunu kabul edin

Bazan bir sorun olduğunu kabul etmek zor olabilir. Eğer, çocuğunuzun davranışları size tehdit edici geliyorsa, belki çocuğunuz vaz geçer umuduyla, bunlara aldırmamak size cazip gelebilir veya çocuğunuzun bu karmaşık davranışlardan ’büyüdükçe’ vaz geçeceğini düşünebilirisniz.

Bir sorun olduğunu kabul etmek, bu soruna bir çare aradığınızın ve bu davranışlara daha fazla katlanmayacağınızın ilk göstergesidir.

Unutmayın, çocuğunuz için en iyisini yapmaktasınız; kendinizi suçlu hissetmeniz için bir neden yoktur. Ebeveyn olmanın günlük stresi cesaretinizi kırabilir. Geriye adım atmak ve bazı şeyleri daha farklı şekilde yapmak çok cesaret ister.

Eğer, eşinizden şiddete maruz kalmışsanız, çocuklarınızın size kızgın olmaları veya başkalarıyla döğüşmesi sizin için çok gerginlik yaratabilir.
Yardım istemek

Endişeleriniz size fazla geldiğinde veya günlük hayatınız veya sağlığınız olumsuz yönde etkilendiğinde yardım istemelisiniz. Eğer, çocuklarınız bu tacize tanık oluyor veya bu tacize maruz kalıyorsa, yardım aramalısınız.
Sorunlarınızı kendinize saklamayın

Yardım istemek kolay değildir, özellikle yalnız ebeveynler için. Herzaman kendine yeten ve kendine güvenen biri olma alışkanlığına kolayca girebilirsiniz.

Ancak unutmayın, yardım istemekle, sorumlu davranmış ve sınırlarınızı anlamış ve çocuklarınız için iyi örnek teşkil etmiş olursunuz.
Ne zaman yardım istemelisiniz?

Aşağıdaki sorulara ’evet’ yanıtı veriyorsanız, çocuğunuzun agresiv davranışlarıyla baş edebilmek için başkalarının yardımı ve desteğini istemelisiniz.

Aşağıdakilere ’evet’ mi diyorsunuz;

    * sorunlarınızı tek başınıza çözmeye çalışıyorsunuz ama hiçbir şey değişmiyor mu;
    * ne yaptığınızdan emin değil misiniz ve herşey fazla mı geliyor;
    * daha iyi idare edemiyorsunuz diye suçluluk mu hissediyorsunuz;
    * günlük hayatınızdaki işlerle başa çıkamıyor musunuz;
    * sürekli hayal kırıklığına mı uğruyorsunuz; veya,
    * tek başınıza mı mücadele ediyorsunuz, başkalarının size ve çocuğunuza nasıl tepki göstereceğinden mi korkuyorsunuz.

Korkularınız aşağıdakiler mi?

    * çocuğunuzun sizi bırakıp, diğer ebeveynle yaşamasından mı korkuyorsunuz;
    * çocuğunuzun bakıma alınacağından mı korkuyorsunuz;
    * kendi güvenliğinizden veya eve gitmekten mi korkuyorsunuz;
    * çocuğunuzun davranışları;
    * size ve başkalarına karşı tacizci veya zarar verici mi;
    * sizi başka çocukların güvenliği konusunda endişelendiriyor mu;
    * kendi çocuğunuzun güvenliği konusunda endişeleneniyor musunuz; veya,
    * çocuğunuzun okula devamını veya okuldaki başarısını mı etkiliyor?

Aşağıdakiler gittikçe zorlaşıyor mu,

    * çocuğunuzla ilişkiniz;
    * çocuğunuza ev ödevi gibi konularda yardımcı olmak;
    * çocuğunuzun diğer aile bireyleriyle, arkadaş ve komşularla olan ilişkileri; veya
    * sizin çevrenizdekilerle olan ilişkileriniz, sonuç olarak da, sizin sağlığınız ve mutluluğunuz.

Endişeniz:

    * çocuğunuzn, örneğin, okulda, arkadaşlarıyla veya uyuşturucu veya içki ile bir sorunu olduğu konusunda mı?

Agresivliğin şiddete dönüştüğü zaman

Eğer, büyük bir çocuğun agresivliğinden dolayı yaralanmışsanız veya evinizde kendinizi güvende hissetmiyorsanız, şiddetin durdurulması önemlidir. Bu sorunla tek başınıza bırakılmamanız ve dışarıdan yardım görmeniz çok önemlidir.

Eğer, yasal açıdan endişeleriniz varsa bir avukata danışın. Yetişkin, büyük bir çocuktan sürekli şiddete maruz kalıyorsanız, polise veya sosyal servise başvurun.
Çocuğunuz için nerelerden yardım isteyebilirsiniz
Güvendiğiniz kişilerle konuşun

Kendinizi hazır hissettiğinizde, endişelerinizi, fikirlerine değer verdiğiniz bir arkadaşınızla tartışın veya aynı durumu yaşamış birisiyle konuşun.

Başkalarından, ebeveynliğiniz konusunda destek isteyin - örneğin, tanıdığınız başka ebeveynlerden, kütüphanelerden veya bilgi alabileceğiniz yakınınızdaki ebeveyn guruplarından.
Çocuğunuzun sorumluluğunu taşıyan kimseler

Toplumunuzda, çocuğunuza bakan, onu tanıyan ve sorumluluğunu taşıyan başka kimseler de vardır.

Bu kimseler eğer, kreş bakıcıları, öğretmenler, takım çalıştırıcıları veya gençlik derneği sorumluları ise, çocuğunuzla birlikte iken, çocuğunuzun davranışlarından, çocuğunuzdaki değişikliklerden ve farklı durumlardaki davranış değişikliklerinden sizi haberdar edebilirler. Bu kimseler çocuğunuzdan sorumludurlar, örneklerle eğitim sağlayabilirler ve kreşteki, okuldaki ve kulüpteki davranış kuralları hakkında sizi bilgilendirebilirler.

Size yardımcı olabilecek tavsiyelerde bulunabilir ve size bilgi verebilirler. Çocuğunuza sınır koyarken beraber hareket edebilir ve aynı kuralları uygulayabilirsiniz.

Aile doktorunuz, sizin, aile terapisti ile veya çocuk pisikoloğu ile irtibata geçmenizi sağlayabilir. Küçük bir çocuk için Sağlık Ziyaretçisi yardımcı olabilir.
Toplum kurumlarıyla konuşun

Çocuğunuzun okulu, Sosyal Servis veya polis, destek veya yol gösterme açısından size yardımcı olabilirler - özellikle de, buralara, davranışlar bozulmaya başaldığı ama tehdit edici duruma henüz dönüşmeden başvurursanız.
Bu toplum kurumları farklı şekilde çalışırlar:
OKULLAR

Ebeveynleri, okul-aile görüşmelerine katılmaları için teşvik eder. Bunlar çocukların hayatlarında önemli rol oynar, ve yörenizdeki okul dışı faaliyetler açısından kaynak teşkil ederler.

Eğer, sorunu okula götürürseniz, öğretmenler çocuğunuzun zorluklarını daha iyi anlayacaklardır. Okul, öğretmenler ve siz, terbiye ve zor davranışlarla başa çıkma konusunda birlikte hareket edebilir ve birbirinizi destekleyebilirsiniz.
SOSYAL SERVİS

Bu servisler, ailelere kendi kendilerine nasıl yardımcı olabilecekleri konusunda destek verirler, özellikle de onlarla irtibata geçen ebeveynlerden birisi ise. Bunlar bilgi ve destek konusunda faydalı kaynaklar olabilirler.

Çocuğunuzun davranışlarının kontrolden çıktığını ve sonuç olarak siz ve ailenizin geri kalanının zarar gördüğünü düşünüyorsanız, Sosyal Servis size yardımcı olabilir. Size bir aile sosyal servis çalışanını tahsis edebilirler veya çocuğunuzla, kızgınlıklarını kontrol altında tutmaları açısından yardımcı olacak, bire bir ilgilenecek birisini ayarlayabilirler.

Eğer, evde durumla başa çıkamıyorsanız, son çare olarak, çocuğunuz için geçici olarak bir bakıcı aile ayarlanabilir.

Sosyal Servisin başka bir görevi de, çocuklar tacize maruz kaldığında veya iyi bakılmadığında olaya müdahale etmektir.
YAKININIZDAKİ POLİS İSTASYONU

Polis istasyonları, gençlik danışmanlık programları veya gençlerde suç oranını azaltma gurupları gibi, toplum kaynakları hakkında bilgi verebilirler.

Eğer, çocuğunuzun başı polisle derde girerse, mahkeme, çocuğunuzu sorundan uzak tutma açısından çocuğunuzu desteklemede size yardım sağlayacak bir ebeveynlik ihtarı verebilir. Bu da sizin bir ebeveynlik programınıza katılmanızı gerektirir.
EBEVEYNLİK PROGRAMLARI

Bunlar size evde denemek üzere fikirler verebilir, genelde arkadaşlar aracılığı ile destek ağı sağlayabilir ve sizi çocuğunuzun sağlığı ve gelişmesiyle ilgili bilgilendirebilirler.

Kütüphaneniz, Sağlık Ziyaretçiniz, Sosyal Servisler veya yörenizdeki gönüllü kuruluşlar, size bu veya başka ebeveynlik proramları hakkında bilgi verebilirler.
Duruma hakim olun

Duruma hakim olmanız açısından, bu kurumlarla irtibata geçip, yardım isteyen kişinin, siz olması tercih edilir.

Eğer, bir başkasının ailenize müdahalesinden dolayı, polis veya sosyal servis ailenizle irtibata geçerse, duruma hakim değilmiş gibi hissedebilirsiniz.

Örneğin, çocuğunuzun davranışları aile dışındakileri etkilerse, bir komşunuz herhangi bir olay sonucunda, sizden önce böyle bir kurumla irtibata geçebilir.

Bu dışarıdaki kurumlarla tek başınıza irtibata geçerseniz, ailenize ve çocuğunuza yardım ettiğinizi ve sorumlu bir ebeveyn olduğunuzu unutmayın. Ailenize ve kendinize, enine boyuna düşünmüş olduğunuz, sorumlu bir şekilde yardım ediyorsunuz.
Ebeveynlik: neler işe yarar?
Güvenli bir ebeveyn olmak
Sahip olduğunuz ve geliştirmeniz gereken beceriler

Umarız buradaki fikirler size neleri doğru yaptığınızı hatırlamanıza ve kendinize güvenmenize yardımcı olacaktır.

Bazı fikirleri stres içinde yaşamaktan unutmuş ve bazılarını da deneyimleriniz yoluyla veya arkadaş ve akrabalardan öğrenmiş olabilirsiniz.

Unutmayın: çocuğunuzu en iyi siz tanıyorsunuz ve onlar için neyin işe yaradığını da en iyi siz bilirsiniz.
Çocuğunuza zaman ayırmak ve önem vermek
Her çocuğa zaman ayırma

Her çocuğunuzun sizin zamanınıza gereksinimi vardır ve sizin de onları dinlemek için zamana gereksiniminiz vardır.

Onların söyledikleri, yaptıkları ve hissettikleri konularla gerçekten ilgilenmekle -sadece zor oldukları zamanlarda değil, aynı zamanda mantıklı oldukları zamanlarda da - sorunları erkenden çözme fırsatınız olacaktır.

Kendi öz güvenlerinin gelişmesi için çocukların en çok gereksinimleri olan şey sevgidir. Onlara, kendilerine kişi olarak değer verdiğinizi gösterin.

Onlarla teke tek olarak birşeyler yapın, örneğin, beraber kitap okuyun, oyun oynayın, spor yapın veya bereber çarşıya çıkın.
Her çocuğunuzu ayrı ayrı övün

Gülümsemek, övmek, sarılmak ve teşekkür etmek için olanak bulun. Hepimiz bir iltifattan sonra kendimizi daha iyi hissederiz.

Eğer, çocuğunuzu, iyi davranışları, kişisel başarıları ve yetenekleri için överseniz, onların kendilerine güvenli büyümelerini sağlarsınız.

Onları yargılamak yerine, gördüğünüz ve hissettiğiniz şeyler hakkında konuşmaya çalışın. Bu sayede çocuğunuz, sizin fark ettiğinizi ve onların tecrübelerini takdir ettiğinizi hissedecektir. Örneğin,

    * ’Arkadaşın sana lakap takdığında oyun bahçesinden çıktığını gördüm. Senin oynamak için daha başka birisini aramandan gurur duydum’
    * Çocuğunuzun takdir edilecek hareketlerini,
    * ’Zor durumu iyi idare ettin. Bu da seni korudu’
    * ’Bunu bana söylediğine sevindim. Neler yaptığını bilmek istiyorum’

gibi sözlerle özetleyin.

 
Çocuklarınızın duygularını tanımlayın

Çocukların hayal kırıklıkları ve kızgınlık patlamalarının sebebi hissettikleri şeyleri tam anlamıyla ifade edememelerinden kaynaklanabilir. Çocuklar için, duygularını anlamak ve tanımlamak büyümenin bir parçasıdır ve bu da, duygularını daha az yoğunlaşmasına yardımcı olur.

Çocuklarınızın ne söylediğini dikkatlice dinleyin. Olayları onların bakış açısından görmeye çalışın. Hissettiklerini anlatmalarına yardımcı olun, bu onların ne hissettiğini anlamalarına ve duygularını kontrol etmelerine yardımcı olkacaktır. Örneğin:

    * onlara duygularına isim vermeyi öğretin: ’Sanırım kızgın olduğun için bağırıyorsun’
    * onların duygularını anladığınızı gösterin: ’Korkularını yok edecek sihirli bir gücümün olmasını isterdim’
    * onlara, davranışlarını değiştirmelerini istiyorsanız bile, duygularını anlayıp, kabul ettiğinizi gösterin: ’Ona kızgın olduğunu görebiliyorum. Ancak ona söylemek istediklerini yumruk yerine sözlerle ifade etmelisin’

Sınırları koymanıza rağmen, ona ’kendinizi onun yerine koyarak’, kendisini nasıl hissettiğini anladığınızı belirtin: anlayış gösterin. ’Bunu alamadığın için kızgınsın ama hayır, şu anda sana bunu alamam’ gibi şeyler söyleyin.

Bunu hatırlamak zor ama aynı zamanda çok da faydalı olabilir. Bunun aslında, körüklemek yerine, çocuğunuzun kızgınlığını veya hayal kırıklığı gösterisini söndürdüğünü farkedeceksiniz.

Bazı ebeveynler, kızgınlık veya hayal kırıklığı gibi duyguları tanımanın, kızgınlık krizi veya saldırganlığı kabul etmekle aynı anlama geldiğini düşünebililer. Ancak, çocuğun duygularını tanımakla, duygularına değer veriyorsunuz - duyguları hissetmek yanlış değil. Yine de, ’hayır’ diyebilirsiniz.
Çocuklara öğrenme ve gelişmede yardımcı olmak

Çocuklarınıza olayları başkalarının gözüyle görmeyi öğretin. Örneğin, ’Çok bencilsin, hiç başkalarını düşünmüyorsun’ yerine, ’Kardeşin sence ne hissediyor?’ diyebilirsiniz.

    * Basit bilgilerle onlara yardımcı olun, örneğin, ’Sana kaç defa bağırmamanı söyledim’ yerine, ’Çok seslisin, kulağımı acıtıyorsun’ demeyi deneyin.
    * Tek kelime veya basit cümleler kullanın, örneğin, söylemek istediğinizin kaybolduğu uzun cümleler yerine, kısaca ’Yavaş’ diyebilirsiniz.
    * Kendi duygularınız hakkında konuşun. ’Bana yapışma!’ yerine, ’Boynumun çekilmesinden hoşlanmıyorum. Bana yavaş sarılmasından hoşlanıyorum’ gibi.
    * Örneğin, televizyona yapıştırabileceğiniz, notlar yazın: ’Televizyon seyretmeden önce oyuncaklarını kaldırdın mı?’ gibi.

’Ne yaptığıma dikkat, et ne yapıyorsam onu yap’
Çocuklar çevrelerindekileri gözler ve onlardan öğrenirler.

Eğer, çocuklarınız bağırıp küfür ediyorsa, ve siz de aynı şekilde, onları bastırmaya çalışıyorsanız, onlara sorunların böyle çözüleceği mesajını veriyorsunuz.

Onun yerine sakin ve mantıklı olmaya çalışın. Onlara onların duygularını anladığınızı açıkça belli edin; ’Evet, bu çok hayal kırıcı, aynı fikirdeyim’ ancak aynı zamanda onlara davranışlarının sonuçlarının ne olacağını da söyleyin.
Çocuğunuza bağımsız olmasını öğretin

Çocuklar büyüdükçe, yeni şeyler denerler. Bağımsız olmayı, kendileri için seçim yaparak veya karar vererek öğrenirler, bu da hayatta önemli bir yetidir.
Küçük çocuklar

Küçük çocuklara, ikisi de size uygun olan sınırlı iki seçenek verebilirsiniz. Örneğin, ’Bu oyuncağı paylaşacak mısın, yoksa başka oyuncak mı vereyim?’ gibi.
DAHA BÜYÜK ÇOCUKLAR VE GENÇLiK ÇAĞINDAKİ ÇOCUKLAR

Bunlar genelde, farklı durumları ’konuşmak’ isterler: sonucun ne olacağını, neyin olmasını istediklerini, ve farklı davranışların neleri tehlikeye atıp, neleri kazandıracağını. Siz hala ebeveynsizinizdir, neyin tartışılıp neyin tartışılamayacağına karar verebilirsiniz.
Onların çabalarına saygı gösterin

Örneğin, eğer, arkadaş edinmekte zorluk çekiyorlarsa, onlara bu konuda sorular sorabilirsiniz veya okuldan sonra arkadaşlarını eve davet etmelerine izin verebilirsiniz.

Çok fazla soru sormayın. Örneğin; ’Ne oldu?’ veya ’Başın dertte mi?’ yerine, sadece ’Seni gördüğüme sevindim.’ deyin.

Sorulara yanıt vermek için bekleyin, örneğin, ’İyi soru. Sen ne düşünüyorsun?’ gibi.

Çocuğunuzu başkalarına soru sorması için cesaretlendirin. Örneğin, ’Emin değilim; bunu öğretmenine sormaya ne dersin?’ deyin.

Çocuklarınıza umut verin. Örneğin, ’Boş ver unut’ yerine, ’Demek bu konu ilgini çekiyor?’ diyebilirsiniz. Veya ’İmkansız.’ diyeceğinize, ’Acaba buna bir çare bulabilir miyiz?’ diyebilirsiniz.
Gerçekçi, tutarlı kurallar koyun

Çocuklar hata yaparak öğrenirler ve doğal olarak da kuralları denemek bu sürecin bir parçasıdır. Aynı zamanda, sınırların ve kuralların ne olduğunu da bilmek isterler.

Evdeki kuralların, sınıftaki veya spordaki ve oyunlardaki kurallar kadar açık ve net olması gereklidir. Çocukları onların yaşına uygun olacak şekilde, gerçekçi olmaya teşvik edin.

’Ev kurallarını’ herkesin görebileceği bir yere asabilirsiniz.

Yanlış davranışların sonuçlarını da basit ve açıkça belirtin. Eğeri bir ayrıcalıklarını almakla tehdit ediyorsanız, bunu gerçekten yapın. Daha küçük çocuklar için, ödül ve ceza ne kadar çabuk gelirse, sonuç da o kadar olumlu olur.
Olumlu davranışları ödüllendirin

Çocuklarınız iyi olduğu zaman bunu farkedin.

Daha çok görmek istediğiniz davranışları fark edip ödüllendirin. Aynı zamanda, istenmeyen davranışlarar ilgi göstermeyi azaltın.

Bu tip davranışları fark ederek ve belirleyerek ne kadar çok vakit geçirirseniz, o kadar sık tekrar edecektir. Bu yüzden, görmek istediğiniz davranışlar üstünde yoğunlaşın.
Agresiv davranışları değiştirmek
Çocukların çatışma ve korkularıyla baş edebilmek
Onlara örneklerle gösterin

Çocuklarınıza çatışmaları ve korkularıyla nasıl baş edebileceklerini öğretmek, onlara verebileceğiniz en önemli yeteneklerden birisidir.

Onlara, çatışma ile olumlu bir şekilde, kimseyi incitmeden baş etmenin mümkün olduğunu kendi davranışlarınızla örnek olarak gösterin. Onlara, konuşarak olayları halletmenin daha iyi olduğunu ve yardım istemenin kötü birşey olmadığını gösterin.
Disiplin

Disiplin çocuğunuzun yararınadır. Onu tehlikeden korur ve davranışlarının topluma uygun olmasına yardımcı olur.

Birçok kişi hala ’disiplini’ fiziksel disiplin olarak algılar, bu da dayak anlamına gelir. Ancak, çocuğunuza şiddete başvurmadan da disiplin öğretebilirsiniz.
Şiddet iyi bir yol değildir

Çatışma veya hayal kırıklıklarını halletmenin yolu şiddet değildir, kişiler incinebilir.

Eğer, çocuğunuzu döverseniz, onlara sevdiğiniz kişileri dövmenin yanlış olmadığı mesajını verirsiniz. Bu da onlara ergenliğe girerken çok karışık ve çatışan mesajlar verecektir.

Aynı zamanda, yanlış yapan bir çocuğa tokat atmak veya onu dövmek, ona neyi yanlış yaptığını anlama fırsatı vermez. Bu da yanlış hareketin tekrarlanmayacağı anlamına gelmez.

Fiziksel cezalar tehlikelidir: çocuğunuza kalıcı zararlar verebilir. Bazı ülkelerde yasalara aykırıdır. Hafif bir tokat, çabucak şiddetli bir tokata dönüşebilir. Sonunda çocuğunuz hem incinmiş hem de kızgın olur ama neyi yanlış yaptığını anlayamaz.

En kötüsü, şiddet onlara, kızgın oldukları zaman, kendilerinden küçük olan çocuklara karşı şiddet kullanmayı öğretebilir.

Çocuklarınızı şiddet kullanılan durumlardan uzaklaştırarak veya onların dikkatlerini şiddetten uzaklaştırarak, şiddetin yanlış olduğunu ve hiç kimsenin şiddete maruz kalmayı hak etmediğini öğretirsiniz.
Kurallar ve ödüller

Her evde aile bireylerinin rahat yaşayabilmesi için konulmuş bazı kurallar vardır. Ancak, bu kurallar ve ailenin davranışları, çocuklar büyüdükçe değişecektir.

Çocuklarınıza kuralları ve kimin ne yapmakla yükümlü olduğunu, bazı yerlere notlar şeklinde yapıştırarak hatırlatabilirsiniz. Çocuklarınızdan beklediğinizi yaptıkları zaman, bir yıldız yapıştırma tablosuna yıldızlar yapıştırarak, onları takdir ettiğinizi gösterebilirsiniz.
Küçük çocuklar ve çatışma
Canlarını sıkan şeyin ne olduğunu anlamaya çalışın

Küçük çocuklar, canlarını sıkan şeyleri konuşacak kimseleri olmadığını söyleyebilirler. Aslında, sorun endişelerini dile getirememek olabilir.

Eğer, çocuğunuza, onun durumuyla benzer durumlar içeren hikaye kitapları okuyup, hikayede olanlar hakkında konuşabilirsiniz - bu da size çocuğunuzun canını sıkan şeyin ne olduğunu ve davranışlarını neyin zorlaştırdığını anlamanıza yardımcı olabilir.

Çocukların sorunlarını anlatabilmelerinin başka bir yolu da, oyun oynayarak veya resim çizerektir. Onların canını sıkan şey hakkında konuşabilirseniz, davranışlarının neden zor olduğu ve bunun kendileri ve başkaları üzerindeki etkisini de tartışabilirsiniz.
Ceza yerine alternatifler bulun
Çocuğunuza başkalarına yardımcı olmasını öğterin:

    * ’Bunu bir daha yaparsan görürsün’ yerine ’Ben telefonda konuşurken, sen de gidip oyuncaklarınla oyna veya resim çiz’ gibi.
    * Çocuklarınıza davranışlarını kınadığınızı gösterin, ama kişi olarak onu kınamadığınızı belirtin:
    * ’Her zaman çok kabasın’ yerine ’İnsanlara lakap takmak kötü bir davarnış. Bu onları üzer’ deyin.
    * Tehdit etmek yerine, bilgilendirin:
    * ’Bunu bir daha yaparsan tokadı yersin.’ yerine ’Duvarlara yazmak iyi değil, kağıda yazsan daha iyi olur’ deyin.

Harekete geçin ve sorunu çözün:

    * ’Eğer, kızgınsan, gidip dışarıda topa vurabilirsin - o zaman şimdiki gibi camı da kırmazsın’
    * Ne beklediğiniz ve ne istediğiniz konusunda açık olun:
    * ’Ailemizde, acıtan tokatlar yerine, öpücük ve sarılmadan hoşlanıyoruz.’

Çocuğunuza nasıl düzelinebileceğini gösterin:

    * ’Lütfen arkadaşından özür dile ve birdahaki sefere neyi farklı yapacağını söyle’

Çocuğunuza seçme fırsatı sunun, örneğin:

    * ’Olaydan uzaklaşıp ona kadar sayabilirsin veya öğretmenine söyleyebilirsin’
    * Çocuğunuza yanlış davranışlarının sonuçlarını anlatın:
    * ’Bana vurduğun zaman üzgün ve kızgın hissediyorum ama, ne hissettiğini söylediğin zaman sana yardım etmek istiyorum’

Fiziksel cezaya alternatifler

Eğer, çocuğunuzun kasten kötü davrandığını düşünüyorsanız, bir ayrıcalığını elinden almak veya bir ödülü vermemek, fiziksel cezadan daha etkili olacaktır.

Eğer, kötü davranış kontrol edilemez gibi ise, çocuğunuzu o guruptan veya bozmakta olduğu oyundan ayırmak ve sakinleşene kadar tek başına bırakmak, çocuğunuza yardımcı olabilir.
Zor durumlara hazırlıklı olun

Küçük çocukların, yemek saatleri, yatma saatleri veya oyun saatleri düzenli olursa daha mutlu olurlar. Çocuklar, düzenleri bozulursa veya siz veya başka çocuklar veya başka yetişkinler olaya katılırsa, rahatsız olabilirler.

Onları bu değişikliklere hazırlayın veya yeni durumda onlara destek olun. Onlara, o gün veya gelen saatlerde, ne olacağını önceden anlatıp, onları bu duruma hazırlayın. Bazan bunu birkaç defa yinelemenin faydasını görürsünüz.
Daha büyük çocuklar ve gençler, ve çatışma
Adaletli ve kararlı olun

Kötü davranış ve kuralları hiçe saymakla karşılaştığınızda, hem adaletli, hem de kararlı olun.

Öncelikle, sorunun gerçekten tedbir almanızı gerektirip, gerektirmediğini düşünmek için kendinize zaman verin.

Sizin, dikkatlice düşünmeniz, çocuklarınıza, zor durumlarda nasıl davranmaları ve neler yapmaları gerektiğini örnekle öğretecektir.
Eğer şiddet dolu bir yanıt almaktan korkuyorsanız

Eğer, daha büyük bir çocuğa veya bir gence bir konuda müdahale etmeniz gerektiğine karar verdiyseniz ve şiddet dolu bir yanıt almaktan korkuyorsanız, aşağıdaki yaklaşımı deneyin:

 

    * Önce, sakinleşmek ve ne yapmak ve ne söylemek istediğinizi düşünmek için, kendinize zaman tanıyın,
    * sonra onlara tartışmak istediğiniz bir konu olduğunu söyleyin; ve
    * tartışma için bir zaman belirleyin, belki ertesi sabah olabilir.

Eğer, olay hakkında sakince konuşmayı planlayabilirseniz, belki çocuğunuz daha az şiddete başvurur. Bu aynı zamanda olay anının kızgınlığı ile, sonradan pişman olacağınız birşey söylemenize de engel olabilir.

Konuşma zamanı geldiğinde, çocuğunuza, onların davranışları sonucunda nasıl hissettiğnizi açıklayın ve onlara kendi duygularını ifade edebilmek için zaman verin.
Bundan sonra ne olur

Çocuğunuza, sizin de yardımlarınızla, size ve başkalarına daha olumlu gelecek şekilde davranışlarını nasıl düzeltebileceğini anlatın.

Belki de, size mükemmel çözüm gibi gelmese de, az çok uygun gelen, çocuğunuza da uygun olan bir orta yolda anlaşabilirsiniz.

Çocuğunuzla, anlaşmaya uymazsa veya bir orta yol bulamazsanız, cezanın ne olacağını anlatın.
Bir sonuç olması gereken durumlar

Eğer, bir cezanın uygun olduğuna karar verirseniz, çok acımasız olmamaya çalışın. Ceza duruma uygun olmalıdır.

Çocuğunuza evden çıkmama veya bir ödülü veya bir oyunu yasaklamayı uygun bulabilirsiniz.

Çocuğunuzu tokatlamak veya bağırmak, büyük ihtimalle etkili olmayacaktır. Eğer, çocuğunuza yetişkinler kızgın oldukları ve hayal kırıklığına uğradıkları zaman, şiddete başvurduğunu gösterirseniz, çocuğunuz da üzgün olduğu zaman şiddete başvurmanın doğru olduğunu düşünür.

Çocuklarınız, siz onlara kızdığınızda veya onlarla konuşmadığınızda, sizin sandığınızdan daha fazla korkarlar.
Ya işe yaramazsa

Eğer, bu tür bir davranışla hiçbir yere varamadığınızı düşünüyorsanız, yardıma başvurmalısınız.
Eğer çocuklarınız şiddet ortamında büyüdü ise

Eğer, çocuklarınız evde şiddete şahit oldularsa, bu onların büyüyünce otomatikman agresiv olacakları veya fiziksel şiddete başvuran yetişkinler olacağı anlamına gelmez.

Bazıları, agresiv davranırken, başkaları bilerek şiddetin bütün şekillerini red edecektir, başka çocuklar da, içlerine kapanacaklardır.

’Dışa-vurma’ ve meydan okuma, aslında böyle tehlikeli ve anormal bir durumda, gösterilecek normal bir tepkidir.
Özgüvenli olmalarına yardımcı olun

Çocuğunuza, kendisinin yeni bir resmini gösterme fırsatları yaratın;

’Bu duvara tırmandığın zaman, çok cesur ve dengeli davrandın.’

    * Çocuğunuzu kendisini farklı görebileceği yeni ortamlara sokun;
    * ’Alış-verişi kaldırmama yardım edersen, gerçekten de çok sevinirim’
    * Başkalarıyla konuşurken, çocuğunuzun onu övdüğünü duymasını sağlayın;
    * ’Çocuğum, başka çocuklar toplama yapmayı anlayabilsin diye çok ilgilendi’
    * Çocuğunuzla konuşurken, onun kötü olmasına değil, hata yapmasına yoğunlaşın;
    * ’Hiç birimiz birisine vurmaktan hoşlanmıyoruz, Biz burada ne hissettiğimizi ve sorunu nasıl halledebileceğimizi konuşuyoruz’
    * Onların iyi yanlarını ve beğendiğiniz huylarını öne çıkarın.
    * Geçmişi ve şimdiyi konuşun.

Bazı özel hatıraları ve olayları vurgulayın:

    * ’Dün, hatırlıyorum da,...........’

Geçmişi, şimdiki zamandan ve gelecek zamandan ayırın:

    * ’O eski evde otururkendi, ama orayı sevmediğimiz için oradan taşındık. Şimdi birbirimize yardım etmeliyiz. Eğer, sen yastıkları getirisen, ben de sana hikaye okuyacağım.’

Bu fikirleri kullanabileceğiniz fırsatlar arayın. En etkili konuşmalar, siz başka birşeyle uğraşıyorken olabilir - örneğin, spor yaparken, arabada otururken veya bulaşıkları yıkayıp kurularken.

Çocuklarınızla kendi duygularınız hakkında ve olanlar hakkındaki hisleriniz konusunda, dürüst olun.
Çocuklarınıza yardım etmek için yapabilecekleriniz
Evde olanları düşünün

Zor davranışlarının sebeplerini düşünün.

Çocuklarınızın neden yanlış ve kötü davarandığını düşünün.

Belki de sadece, aç, yorgun oldukları, canları sıkıldığı için veya fazla uyarıldıkları için zorluk çıkarıyorlardır, bunlar da kolaylıkla sizin engel olabileceğiniz durumlardır.

Şu anda, belki de size söyleyemediği bir şey çocuğunuzu rahatsız ediyordur?
Sorunun başladığı zamana geri dönün

İşler yanlış gitmeye başladığı zaman;

    * sizin için geçmiş olsa bile, olan herhangi bir olay çocuğunuzu endişelendirmiş olabilir mi?
    * siz olan bir olayı, unutulsun diye, küçümsediniz mi?
    * sizin için konuşulamayacak kadar zor bir konuda, kendi duygularınızı içinize attınız, ve sonuç olarak da çocuklarınıza ne hissettiklerini söyleme fırsatı tanımadınız mı?

Sizin konuşamadığınız sorunlarınız

Duygularınızı saklamada iyi olabilirsiniz ve belki de bilinç altınızda, çocuklarınızın da aynı tepkiyi göstermesini bekliyorsunuz.

Çocukların içine attıkları duygular, kızgınlık, şiddet ve bencillik şeklinde patlayabilir. Geçmişte olan bir olay belkide uzun sürecek bir mutsuzluğa sebep olmuş olabilir, ve sizin onlarla bu konuda konuşmamış olmanız da, çocuklarınızda, kızgınlığa ve kine sebep olabilir.
Olanlar hakkında konuşun

Eğer, açık olur ve olanlar hakkında konuşursanız, bu çocuklarınıza size soru sorma fırsatı verecek ve onların daha az endişelenmelerini ve kendilerini daha güvende hissetmelerini sağlayacaktır.

Çocuğunuzla önemsiz konularda konuşmaya başlarsanız, önemli olaylar olduğunda konuşmanın daha kolay olduğunu farkedeceksinizdir.

Çocuklarınıza ne hissettiğinizi belli edin. Onlarla sizin için iyi giden, sizi mutlu eden şeyler kadar, size zor gelen şeyler hakkında da konuşun.

Zamanla belki de, çocuklarınız ve siz şu anda olanlar kadar, geçmişte olmuş olanlar hakkında da konuşabilirsiniz. Çocuklarınız, aslında sizin suçlu olmadığınızı ve kendilerinin de suçlanamayacaklarını anlamaya başlayacaklardır.
Olayları tahmin edin

Çocuğunuzun hayatında değişiklikler olduğu zaman, ortaya çıkabilecek çatışma ve sorunları daha önceden düşünmek size yardımcı olabilir. Sizin olayı nasıl idare edebileceğinizi ve çocuklarınızı değişikliklere nasıl hazırlayabileceğinizi düşünün.
Mutsuzluk ve endişe yaratacak durumlar

Çocuklarınıza, endişe ve mutsuzluk yaratıp, kötü ve zor davranışlara sebep olabilecek olaylardan bazıları aşağıda belirtilmiştir;

    * eşinizden ayrılmanız, boşanmanız veya yeni bir eş;
    * yeni bir bebek veya aileye başka çocukların katılması;
    * okula başlamak veya okul değiştirmek;
    * sizin kronik bir hastalığınızın veya özürünüzün olması;
    * aile içinde şiddet;
    * ailede birisinin vefaatı; veya
    * yeni bir yere taşınmak.

 

Bu durumda onların dünyaları tersine dönmüş gibi gelebilir. Çocuklarınız red edilmiş hissedebilirler. Güvensizlik çocuklarımızın davranışlarını, - küçük çocuklarda, yaramazlığa, daha büyük çocuklarda kızgınlık ve agresivliğe itebilir.

Ayrılıklarda, çocuklar, evlerini, alışmış oldukları hayat tarzlarını, eski arkadaşlarını, akrabalarını ve hatta evde besledikleri hayvanları bile kaybedebilirler. Okullarını değiştirip, yeni arkadaşlar edinmek zorunda kalabilirler.
Endişeyi azaltmaya çalışmak

Çocuklarınızla hayatlarındaki değişiklikler hakkında konuşurken, onlara onları hala sevdiğinizi hatırlatın. Onlarla ilgili olun ve hissettiklerine karşı hassas davranın.

Eşinizden ayrıldıktan sonra, çocuklarınıza, diğer ebeveynle siz anlaşamamış olsanız bile onların diğer ebeveynlerini ve onunla ilişkilerini kaybetmeyecekleri konusunda teminatta bulunun. Mümkünse eski eşinizle, çocukların ihtiyaç ve duygularını konuşun.

Çocuklarınıza güven duygusu vermek için, mümkün olduğunca eski aktiviteler ve rutinleri sağlamaya çalışın.

Olanların neden olduğunu onlara anlatın. Çocuklarınızın fikirlerini dinleyin ama unutmayın, çocukların diğer eşle görüşmeleri ve nerede kalacakları, gibi önemli kararlar kesinlikle yetişkinlerin sorumluluğudur.
Kendinize bakın

Kendinize bakmanız çok önemlidir. Ancak sağlıklı ve destekli hissederseniz, çocuklarınıza yardımcı olabilirisniz.
Deneyimlerinizi paylaşın

Olayların krize dönüşmesini beklemeyin. Sizi endişelendiren bir konu ortaya çıkar çıkmaz, olayları konuşursanız belki de kriz şekline dönüşmeyecektir.

Yerel toplumunuzdaki bir ebeveyn gurubuna katılmaya çalışın veya size yardımcı olabilecek ebeveyn olma kitapları okuyun. Aynı zamanda, yararlı yayınlar veya websayfaları da bulabilirsiniz veya ebeveyn yardım hattını arayabilirsiniz.

Yakınınızdaki, yalnız ebeveyn aile destek gurupları hakkında bilgi toplayın: orada size belli sorunlar için yardımcı olabilecek profesyonel çalışanlar olabilir: veya daha az resmi olanlar da olabilir. Bunlar belki de, okul, oyun bahçelari, toplum merkezleri, kiliseler, camiler, tapınaklar veya sinegoglar yakınındadırlar.

Yerel Citizen Advice Bureou (Vatandaşlık Danışma Merkezleri) veya kütüphaneleriniz size bu yerel guruplar hakkında bilgi verebilirler. Sizin için neyin en iyi olduğunu gidip bu gibi yerlerdeki kişilerle konuşarak ve onlara sorular sorarark bulabilirsiniz. Çevrenizdeki kimselere sorarak ve herkesin anne-babalık sorunlarını tartışarak, kendi, resmi olmayan, destek gurubunuzu kurabilirsiniz.
Planlamak ve organize etmek

Hayatınızı aşağıdakiler sayesinde daha az stressli hale getirebilirsiniz;

    * çocuklarınızı, günlük bir düzene ve yatma düzenine alıştırarak: düzenli bir rutin çocuklar için iyidir çünkü ne olacağını tahmin edebilmek onların kendilerini daha güvende hissetmelerini sağlar, aynı zamanda, günün hangi saatinde kendinize ayıracak zamanının olacağını bilmeniz açısından, sizin için de iyidir.
    * yapılacakların listesini yapıp, öncelik sırasına koymak; ve
    * daha önceden planlayarak ve günün stressli kısımlarını daha az stressli hale nasıl getirebileceğinizi önceden düşünerek.

Kötü bir çocukluk mu geçirdiniz?

Çocukken, bakılmama, duygusal, fiziksel veya cinsel taciz gibi bir tacize uğradıysanız, o zaman ne hissettiğinizi, düşünmek veya konuşmak için fırsatınız olmamış olabilir. Ve o zamandan beri de, hiç böyle bir fırsatınız olmamış olabilir.

Eğer, geçmişinizle ilgili duygularınızı bloke etti iseniz, bu kendi çocuklarınızı anlamanızı ve onların kızgınlık ve hayal kırıklılklarıyla ilgilenmenizi daha da zorlaştırabilir.

Eğer, sizin yaşadığınız konularda, uzmanlaşmış birisiyle konuşma fırsatınız varsa, bu size kendinizi ve çocuğunuzun yaşamakta olduğu zorlukları anlama konusunda yardımcı olabilir.
Kendinize zaman ayırın

Belki de, yalnız ebeveyn olarak kendinizi soyutlanmış hissediyorsunuzdur ve bu duygularınız davranış sorunu olan bir çocuğunuz varsa daha da yoğunlaşacaktır.

Kendinize yapmaktan hoşlandığınız şeyleri anlamak için zaman tanıyın. Günün yarım saatini - veya mümkünse daha fazla zamanı - kendi kendinize yapmaktan hoşlandığınız bir şeye ayırın.

Bazan gece dışarı çıkma planları yapın. Eğer, küçük çocuklarınız varsa, onları bir arkadaşınıza bırakabilir misiniz?

 

Günün bir kısmını kendinize ayırmak çok önemlidir, bu sadece enerjinizi toplamak için olduğu kadar , önemli bir şey yapmak için de olabilir.
Kendi sınırlarınızı ve ne zaman başkalarının yardımına gereksinim duyduğunuzu bilin

Herşey fazla geldiğinde, daha fazla dayanamayacağınızı hissettiğinizde, veya hayal kırıklığınızı çocuklarınızdan çıkarmaya başladığınızı farkettiğinizde, dışarıdan yardım veya destek isteme zamanı gelmiştir.

Adınızı vermeden herhangi bir ebeveyn yardım hattını arayın veya güvendiğiniz bir akrabanıza veya arkadaşınıza, onların ne düşündüğünü sorun.

Aile doktorunuzla da konuşabilirsiniz. Aile doktorunuz aynı zamanda sizi, bir aile uzmanına tavsiye edebilir.

Acele bir durumda aramanız gereken telefon numaralarının bir listesini yapın. Bunlara, arkadaşların, okulların, aile doktorunuzun ve destek gurubunuzun numaralarını da dahil edin ve bu listeyi kolayca bulabileceğiniz bir yere asın.
Çocukların hakları ve sorumlulukları

Yasal haklar, yavaş yavaş, çocuklarınız büyüdükçe kazanılacaktır.

Çocuklarınıza hakların her zaman sorumlulukla beraber geldiğini hatırlatın, ve onlara bu yeni haklara hazır olmaları için yardım edin.

BK’de yaşla gelen bazı haklar

Çocuklar;

    * 10 yaşında - eğer hatalı olduklarını biliyordularsa, bir suçtan yargılanabilirler;
    * 12 yaşında - evde beslemek üzere hayvan satın alabilirler;
    * 13 yaşında - gazete dağıtabilir veya başka part-time işte çalışabilirler;
    * 14 yaşında - pub’a gidebilirler, ancak orada içki satın alamazlar;
    * 16 yaşında - okulu bırakıp tam gün çalışabilirler, havai fişek ve sigara alabilirler, cinsel ilişki için onay verebilirler ve ebeveyn tasdiği ile evi terk edebilirler;
    * 17 yaşında - ehliyet alabilirler;
    * 18 yaşında - yasal olarak yetişkindirler, yetişkinlerin yapabileceği şeylerin çoğunu yapma izinleri vardır.

 
Çocuklar büyüdükçe yeni anlaşmalara varmak

Gençler, bağımsızlıklarını ve gittikçe artan öz-güvenlerini kabul ettirmek isterler. Bu neyin kabul edilir olduğu konusunda anlaşmak için iyi bir zamandır. Çocuklarınıza, sorumluluk ve katılımlarını desteklemek üzere, gerçekçi seçenekler sunun.

Gençlerin sizinle konuşmaya gereksinimleri vardır, ancak bunu size uymayan zamanlarda talep edebilirler. Bazan siz de onların yalnız kalmak istediği bir zamanda onlarla konuşmak isteyebilirsiniz. Gerekirse, konuşmak için, her ikinize de uygun olan bir zaman ayarlamaya çalışın.

Çocuklarınız fazla konuşmaktan yana değilse;

    * onlara, onlarla ve neler yaptıklarıyla ilgilendiğinizi belli edin ama fazla soru sormayın;
    * söylediklerini dinleyin ve söylediklerini ve neler hissettiklerini anlamaya çalışın;
    * onlara değer verdiğinizi ve ne yaptıklarını anlamaya çalıştığınızı göstermek için, söylediklerine ve özellikle de duygularına tepki verin;
    * ne olursa olsun, günlüklerini okumayın - okuduklarınız hakkında nasıl konuşacağınızı bilemeyebilirsiniz.

Dışarıya çıkma ve dışarıda oynamada güvenlik

Çocuklarınızın ne zaman, dışarıda tek başına oynamaya, bakkala, okul sonrası kulube veya okula tek başına gitmeye, hazır olduğuna siz karar vermelisiniz. Bazı kimseler, 9 yaşının altında olan çocukların tek başına hiç bir yere gitmemeleri taraftarıdırlar.

Çocuklarınıza, onlarla kurallar konusunda anlaşarak yardımcı olabilirsiniz. Örneğin, tek başına gitmek yerine arkadaşlarıyla kalmaları, arkadaşlarının evlerine vardıkları veya eve doğru yola çıktıkları zaman sizi aramaları ( büyük bir ihtimalle, bu onların direk eve gelmelerini ve değer verildiklerini hissetmelerini sağlayacaktır) konusunda anlaşabilirsiniz.
Gençlik adaleti (yargılaması)

Çocuklar suç kavramının ve sonuçlarının bilincindedirler.

Gençler, büyüdükçe, haklarının ve sorumluluklarının nasıl geliştiğini anlamak için yardıma gereksinim duyabilirler.

Yaşla ilgili haklar çok açık bir şekilde belirtilmiştir, ancak, gençlerin işledikleri bir suçun sorumluluğunu alma olgusu bu kadar açık değildir.

Çocukların, 10 yaşından itibaren, yasaların önünde, suç işlemenin sonuçlarını ve suçlu sayılabileceklerini anlayacak olgunlukta oldukları varsayılır.

Ancak, yasa altında, cinsel ve çalışma sömürülerinden korunmaya gereksinimi olan çocuk statüsündedirler.

Eğer, çocuğunuzun zarar veren şiddet eğilimlerinin evin dışında da olabileceğini düşünüyorsanız, çocuğunuza sorumluluklarını ve toplumu rahatsız edecek davranışlarda bulunmanın sonuçlarını anlamasına yardımcı olabilirsiniz.
Mahkemenin verebileceği ihtarlar

Gençler, toplumu rahatsız eden bir davranıştan veya bir suçtan dolayı suçlu bulunurlarsa, mahkemenin verebileceği farklı ihtarlar vardır;
TOPLUMU RAHATSIZ EDEN DAVRANIŞ İHTARLARI

Bunlar polis veya belediye yetkilileri tarafından, 10 yaşındaki veya üstündeki bir çocuğun hareketlerini ve yaptıklarını kısıtlamak üzere uygulanabilirler.
ÇOCUK GÜVENLİK İHTARLARI

Bunlar belediye yetkilileri tarafından, 10 yaşının altındaki bir çocuğun, yasal olmayan işlere karışmasına veya toplumu rahatsız eden davranışlarda bulunmasını engellemek amacıyla talep edilebilirler.
ÇOCUKLAR İÇİN DIŞARI ÇIKMA YASAĞI

Bunlar belediye yetkilileri tarafından 15 yaşının altındaki çocukların belli bir alana girmesini engellemek için talep edilebilirler.
EBEVEYNLERE İHTARLAR

Bunlar, eğer, çocuğunuz bir suç işledi ise veya siz çocuğunuzun okula gitmesini sağlayamıyorsanız, sizin ebeveynlik seanslarına katılmanızı talep eder.
SON UYARI

Bu çocuğun, bir daha suç işlemesine nasıl engel olunabileceğini anlamak üzere, bir değerlendirme için, gençlik suçları bölümüne sevk edilmesine yol açar.
TELAFİ ETMEK

Bu genç suçlunun, suçunu telafi etmek için, zarar verdiği kimse veya toplum için yararlı bir şeyler yapması anlamındadır.
Daha başka yardım

Bir ebeveynlik gurubuna katılmak, ebeveynlikle ilgili kitap okumak veya vidyo seyretmek, hatta ebeveynlikle ilgili bir kurs almak bile, size zor zamanlarınızda öz-güven verecektir.

Daha güvenli bir ebeveyn olmak size gerçekten de, bu kitapçıkta belirtilen bazı fikirleri uygulamanıza yardımcı olacaktır.
Yardımcı olabilecek kuruluşlar

ATTENTION DEFICIT DISORDER INFORMATION SERVICE (Dikkat Eksikliği Bozukluğu Servisi)

Tel: 020 8906 9068

www.addiss.co.uk

Uzman yardım ve danışma ücretsizdir.

 

CHILDLINE (Çocuk Hattı)

Tel: 0800 1111

Tehlikede veya sıkıntıda olan çocuklara 24 saat yardım hattı

 

CHILDREN’S LEGAL CENTRE (Çocuklar İçin Yasal Merkez)

University of Essex, Wivenhoe Park, Colchester CO4 3SQ

Danışma hattı: 01206 873 820 (Pazartesi - Cuma 10:00 -12:30)

Çocuklar ve gençlerle iligili yasal konularda ücretsiz, gizli danışma.

 

CONTACT A FAMILY (Aileyle İrtibata Geçin)

209 - 211 City Road, London EC1V 1JN

Ücretsiz telefon: 0808 808 3555 (Pazartesi - Cuma 10:00 - 16:00)

Özel durumu olan çocukların ailelerine yardım eder ve az rastlanan bozukluklar hakkında bilgi verir.

 

CRUSE BEREAVEMENT CARE (Sonsuz Yas Desteği)

Cruse House, 126 Sheen Road, Rıchmond, Surrey TW9 1UR

Yardım hattı: 0870 167 1677

www.crusebereavementcare.org.uk

 

Çocuklar da dahil, bütün yas tutanlara, danışma, rehberlik ve toplumsal dayanışma fırsatı sağlar.

 

DADS UK (BK Babalar)

85a Westbourne Street, Hove, East Sussex BN3 5PF

Tel: 07092 391 489 veya 07092 39092 39 0210 Pazartesi-Cuma 11:00-22:00, Cmartesi-Pazar 14:00-18:00

www.dads-uk.co.uk

 

Yas tutan kocalara, tek babalara ve eşcinsel babalara, danışmanlık, bilgi ve destek

 

FAMILY MATTERS (Aile Önemlidir)

13 Wrotham Road, Gravesend, Kent DA11 0PA

Yardım hattı: 01474 537 392

Çocukluğunda cinsel tacize maruz kalmış yetişkinlere ve 8 yaşındaki ve üstünde olup cinsel taciz yaşamış olan çocuklara, rehberlik, bilgi ve dinleme servisleri sunar.

 

FAMILY SERVICE UNITS: REACHOUT (Aile servis Üniteleri: Evlere Gelen)

Yardım hattı: 020 7402 5174 24 saat

Dışlanmış ve uç noktadaki aileler için merkezler: aynı zamanda yerinde duramayan ve okulda tehdit edilmiş çocuklarla da ilgilenilir. Çocuk ve bütün aile için destek verecek, gerekli yerlerle irtibata geçerler.

 

HOMESTART (Evden Başlama)

Ulusal bilgi hattı: 0800 068 6368

Email:info home-start.org.uk

www.home-start.org.uk

5 yaşının altında en az bir çocuğu olan ebeveynler için, gönüllüler tarafından destek, arkadaşlık ve yararlı bilgiler.

 

MEET A MUM ASSOCIATION (Bir Anne ile Tanışın Birliği)

376 Bideford Green, Linsdale, Leighton Buzzard LU7 2TY

Doğum sonrası yardım hattı: 020 8768 0123 Pazartesi - Cuma 19:00-22:00

www.mama.org.uk

 

Yalnız, dışlanmış veya doğum sonrası depresyonu geçiren anneleri , arkadaşlık ve destek sağlamak üzere birbirleriyle irtibata geçirir.

 

NATIONAL FAMILY MEDIATION (Ulusal Aile Aracısı)

9 Tavistock Place, London WC1H 9SN

Tel: 020 7385 5993

Birbirine bağlı arabulucu servisleri hakkında bilgi verir. Farklı yaşlardaki çocuklar hakkında, boşanma ve ayrılmayla ilgili bigi veren bir kitap listesi verebilir.

 

NCH ACTION FOR CHILDREN

85 Highburry Park, London N5 1UD

Tel: 020 7226 2033

www.nch.orgçuk

 

Stresli durumda olan ve zorluklarla mücadele edenlere, BK çapında, aile merkezleri aracılığı ile danışmanlık ve yardım sunar.

 

NFPI (NATIONAL FAMILY AND PARENTING INSTITUTE) (Ulusal Aile ve Ebeveynlik Enstitüsü)

Tel: 020 7424 3470

www.nfpi.org

 

Ebeveynler için yayınlar.

 

NSPCC CHILDREN PROTECTION LINE (NSPCC Çocukları Koruma Hattı)

tel: 0800 800 5000 - 24 saat kalifiye sosyal servis görevlileri, bir çocuğun güvenliği konusunda endişesi olan herkes için.

Tel: 020 7825 2775 yayın ve bilgi için Pazartesi - Cuma 9:00 - 16:00

 

PARENTLINE PLUS (Ebeveynlik Hattı Artı)

Yardım hattı: 0808 800 2222 24 saat

Teksfon: 0800 783 6783 bulunma olasılığı 9Ç00 ve 17:00 arasında değişir, aksi takdirde mesaj bırakın

www.parentlıneplus.org.uk

 

Ebeveynlik yapan herkese danışmanlık ve destek sunar, buna üvey anne ve babalar da dahildir.

 

YOUNG MINDS PARENTS INFORMATION SERVICE (Genç Zihinler Ebeveynlik Bilgi Servisi)

Tel: 0800 018 2138 Pazartesi ve Cuma 10:00 - 13:00. Salı, Çarşamba, Perşembe 13:00 - 16:00

 

yayınlar gençlere hitap eden konuların birçoğunu kapsar.Çocuğunun veya bir gencin, ruh sağlığı ve duygusal gelişimi konusunda endişelenen ebeveyn ve bakıcılar için. Aynı zamanda yerel bilgi de sağlarlar.

 
Katılabileceğiniz guruplar

Bir guruba katılmak, ailenizden ve komşularınızdan uzak, bir ortamda yeni arkadaşlar ve kişilerle tanışmanıza veya sizinle benzer olaylar yaşayanlarla

fikir değiş-tokuşu yapabileceğiniz, yeni ortamlara girmenizi sağlayabilir.

 

GINGERBREAD

7 Sovereign Close, Sovereign Court, London E1W 3HW

Danışma hattı 0800 018 4318 Pazartesi - Cuma 9:00 - 17:00

www.gingerbread.org.uk

 

Ülke çapında, günlük bakım projeleri, danışma ve yardım gibi, farklı aktiviteler düzenleyen 100’den fazla Gingerbread gurubu vardır. Hepsi de başka ebeveynlerle tanışmanıza yardımcı olur.

 

SINGLE PARENTS ACTION NETWORK (SPAN) (Yalnız Ebeveyn Hareket Aşğı)

Millpond, Baptist Street, Easton, Bristol BS5 0YW

Tel: 0117 951 4231

www.singleparent.org.uk

 

Bu yalnız ebeveynler için ulusal çapta bir kendi kendine yardım kuruluşları ağıdır, özellikle, fakirlik, ırkçılık ve kadın hakları konularıyla ilgilenirler.

 
Tek Ebeveynli Ailelerden Bilgiler

Yakınınızdaki tek ebeveynli ailelere yardım eden kuruluşlar hakkında bilgi edinmek için, Tek Ebeveynli Aileler yardım hattını arayın, 0800 018 5026.

Kaynak: http://www.trabzonbilsem.net