Anne- baba tutumları ile çocuğun davranışları arasındaki ilişkiyi ortaya koymak amacıyla Lafore bir araştırma yapmıştır. Araştırmaya göre:
• Çocuklarına az sevecenlik gösteren ebeveynlerin çocukları onlara sevecen bir tutumla karşılık vermişlerdir.
• Çocuklarına karışan veya baskı altında tutan ailelerde çocuklar düşmanca tepki vermişlerdir.
• Suçlayan ve cezalandıran ailelerin çocuklarında ağlamalara daha sık rastlanmaktadır.
• Çocuklarıyla ilgilenmeyen ailelerde çocuklar tedirgin olmaktadır.
• Anne- babalar çocuklarına karıştıkları oranda onların direnciyle karşılaşmaktadırlar.
Anne baba ve çocuk arasındaki ilişkiler çocuğun yetişkinlerle, akranlarıyla ve kardeşleriyle ilişkilerini de etkiler.
Çocuğun gelişiminde anne babanın rolü ve etkili yardımları ise:
• Anne baba çocuğun kalıtımla getirdiği potansiyeli çevre etmeniyle en üst düzeye ulaşmasına yardımcı olur.
• Ebeveynler çocuklar için çok şefkatli bir bakıcı ve önemli bir öğretmendir.
• Çocuğun sosyalleşmesinde rol oynarlar. Çocuğun dengeli bir birey olması için çocuğa güven duygusu aşılarlar. Model olup ona rehberlik ederler. Sorunlarına çözümler getirirler. Çocuğun ilgi ve yeteneklerini uyarır ve geliştirirler. Ayrıca çocuğun erken yaşlarından itibaren eğitiminde kilit noktasıdır.
Gerçek eğitim ailede alınan eğitimdir. Bu sadece öğüt vermek, yanlışların düzeltilmesi uyarı ve ikazlar olarak algılanmamalıdır. Gerçek eğitim topluma uyum sağlayabilecek sağlıklı çocuklar yetiştirebilmek, kalıtımla gelen bazı yeteneklerin çevre ile en üst düzeye çıkarılması anlamına da gelir. Çocuğun aile içindeki eğitimden tam anlamda yararlanabilmesi anne babanın tutumuna bağlıdır.