Bir gün Napolyon düşman askerlerinden kaçarken, bir bakkal dükkânına
girmiş. Bakkala hemen kendisini saklamasını emretmiş.
Bakkal da Napolyon'u müsait bir yere saklayıp, biraz sonra gelen
düşmanları da 'Az evvel biri koşarak şu tarafa kaçtı.' diye
savuştur­muş.
Nihayet biraz sonra Napolyon'un muhafızları yetişmişler. Bakkal
ömründe bir daha karşılaşamayacağı Napolyon'a sormuş: 'Efendim, af
buyurun ama merak ettim, ölümle bu denli burun buruna gelmek nasıl bir
duygu?'
Napolyon birden öfkelenmiş. 'Sen kim oluyorsun da benimle böyle dalga
geçercesine konuşabiliyorsun?'
diye bağırmış. Hemen askerlerine,
adamcağızı kurşuna
dizmelerini emretmiş.
Askerler bakkalın gözünü bağlayıp, karşısına dizilmişler. Mermiler
namlulara sürülmüş, artık 'ateş' emri verilecek... Adamcağız içinden
'Ah, ne yaptın sen? Şimdi ölüp gideceksin diye düşünürken, arkadan bir
çift el uzanmış, gözündeki bağı açmış.
Karşısında Napolyon varmış. Tek cümleyle cevaplamış
Napolyon: 'İşte böyle bir duygu!'


YAŞAYARAK ÖĞRENMEK, BEDELİ EN YÜKSEK ÖĞRENME BİÇİMİDİR