Dersimiz resim... Mikrobiyolojik resim çalışacağız ve hocamız DİYARARYA bu siteden örnekleri gösteriyor. Biz de yapacakmışız. Düşünüyoruz düşünüyoruz, daha doğrusu diğerleri takmasa da takıyorum ben ve en sonunda aklıma fikir geliyorr... Siteden resimleri seçiyorum kaplumbağanın kabuğunun resmini çekip onu da ekleyip hocamam gönderiyorum o da bu güzel resimler arasından birini seçiyor. At kestanesi... Ve yapmaya başlıyoruz resmi. O guaj boya alın demiştir önceden. Ama ben gezmişimdir ve iyi marka guaj bulamadığımdan Maries marka akrilik boyanın 12lisinden almışımdır. Tek ben akrilik çalışmakta olacağım... İş önlüğümü( şimdilik yok, mutfak önlüğüyle idare) giyip kolları sıvıyorum. Uzun uğraşlar sonucu resim bitiyor. Her ne kadar sitedeki resme o kadar benzemese de... Ama ben akrilik de bilmiyordum kii... Hocamın tavsiyeleriyle az çok öğreniyorum.(Astım hastası olduğumdan güzel sanatlara gitmem istenmedi... İçimde guaj dışı boya kullanmak nükteydi. Özellikle de yağlı boya yapmak en büyük arzum. Guaj boyada bile yağlı boya fırçaları kullanacak kadar deliyim çünkü normal fırçaları beğenmemekteyim. Umarım yeni binamıza geçince DİYARARYA hocam, resmi sadece ben seçsem bile derse girer diğerleriyle müziğe gitmem çünkü yetenek yok müziğe. Sınıf da az oluncaa... Zaten resim sınıfı da az kişi... Her neyse o zaman bana yağlı boya çalıştıracak galiba ve içimdeki nükte gidecek...)

 Lafı fazla uzatıp dolandırmadan... İşte karşınızda amatörce ve acemice yapılmış bir at kestanesi... Renk karışımlarım iyi değil ona göre... 




orjinal resim





ilk aşamalarım... Açık renkle başladım boyamaya...





Kahverengilere geçiş yaptığım anlardan bir görüntü





Tamamen kahverengiyle kaplandı.





Beyazlar hafiften devreye giriyor...





Veee son hâli...



Bugün DİYARARYA hocama götürdüğümde ilk tepkisi " kenarları kirlenmiş" ve bir gülme efekti... Resmi götüreceğim ama diyor ki " Bende dursun yağmurda ıslanmasın resim." Zaten sınıfta en güzel resim de benimki olunca.... Diğerleri yaprak yaptı çünkü... Ve baktıkları yapraklar kuruyup kül oldu... Zaten işin başında bu resme çoık hevesliydim ve hocam da çok hevesliydi sanırım. Daha sadece sarı tonları varken bile "bu bitse şâheser olacak" demişti. Neyse bu resmi siz değerli hocaların yorumuna bırakmaktayım.

Yarın da hocamla birlikte peyzaja başlayacağız. Çizip getirecektik ama tühhh, kartpostallar da hocada kaldı neyse yarın çizerim ve boyarım. En yakın zamanda da sizlerin görsel orumlarınıza sunarım...

                                              Saygılar...

vincent adını bilmiyorum ama bikere çalışmanı sunuş şeklin harika, bayıldım...her görsel sanatlar öğretmeninin hayalindeki ideal öğrencisin bence...öncelikle azmin ve istekliliğin için seni tebrik ederim...çalışmana gelince, çalıştığın hangi teknik olursa olsun buna öğretmenlerin de dahil, her seferinde başlangıç acemiliği olur. tekniği öğrenmek tecrübe gerektirir. yani ne kadar fazla örnek yaparsan, o tekniğe o kadar hakim olursun ve bence başlangıç aşaması için mükemmel olmuş...hem seçtiğin obje özgün, hem de renkler başlangıç için gayet yerinde...ellerine sağlık...çalışmalarının devamını bekliyoruz...
+1

öğretmenim ellerinize sağlık çok etkilendim teşekkürler

Resimden hiç bir zaman vazgeçebileceğimi zannetmiyorum zaten... Çünkü kendimi bildim bileli ben resim yapmışımdır. Annemler beni okul gezilerinden bile kitap ya da boya alarak vazgeçirirlerdi. Çizgifilm izledikten ya da gazete-dergilerde bir resim gördükten sonra ilk işim boyalarıma saldırmaktı ve onları çok kıskanırdım. Kardeşimin eline onları bir kerecik olsun vermemiştim küçükken. Taa ki bana yenisi gelip eskileri iyice bitmek üzere olana dek... Resim de benim hayat damarlarımdan biridir. Atatürk de ne demiş? " Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir." Hayatta her şey olunabilinir, ama sanatçı asla... Herkes sanatçı olamayacağından sanata ve sanatçıya da değer vermek, sanatı küçümsememek gerekir. Sonuçte bir ressamın hatasını bulan çoktur ama hatasını düzeltmeye cesaret edecek insanı bulmak hemen hemen imkânsızdır. Bazıları resimlere bakıp "oturup oturup 100 alıyorsunuz. Biz de yaparız bunu ne var. Rastgele bir şeyler yapıyorsunuz. Anlamsız anlamsız oluyor soyut modern resim diye üste çıkıyorsunuz" dese de aslında onlar bunların(kişileştirmek gibi olmasın ama) tırnağını bile yapamazlar. Sanat ayrı bir yetenek, ayrı bir uğraştır. Ve de herkesin zekâsı bunu anlayacak güçte değildir. Bazılarının sol beyni çalışırken sanatçı ruh taşıyanların -ki onlar da bizler gibi olanlar- sağ beyni çalışır. Hayalgücü yüksektir, üretkendir, görsel ve dilsek beceriye sahiptirler. Övünüyor gibi veya kibirliymişim gibi durabilirim ama gerçek ne yazık ki böyle... Benim de zekâm sosyal bilimler yönünde, sanat yönünde... Sayısal zekâm olmadığı için kendimi ezik de hissetmiyorum. Bu zekâ az bir insana verilmiştir. Sanatsal zekâya sahip olabilmek de bizim için ayrıcalık bence. Sanat!Sanat!Sanat! Her şey sanat için! Sanatı ve sanatçıyı sevmeyenleri ben de sevmem.

Tebrik ederim Vincent... +1