şşşşşşşt....ne oluyor burada.... ...bir iltifat ..bir iltifat. ...kıskanırım bak....
Elif dedim, be dedim, kıskanmana gerek var mı arkadaşım benim dedim...
Yunus çocukken, her müslüman çocuk gibi, Kur'an okumayı öğrenmek, basit ilmihal bilgileri edinmek için mahalle
mektebine gider. Orada, elif harfinden başka hiçbir şeyi telaffuz etmek istemez. Günler, aylar, hatta yıllar
böyle geçer, o, bir türlü be'ye geçemez. Elif'ten öteye geçemeyen, susan, sustukça hırpalanan Yunus'un dili,
ilahi rahmet eseri olarak bir gün çözülür. Öyle bir çözülür ki bülbül gibi şakır. Kendisine elif harfinin
telaffuzundan öte ders öğretmeyen. üstelik döven hocasına:
Elif okuduk ötürü,
Pazar eyledik götürü,
Yaradılmışı hoş gördük
Yaratanından ötürü.
diyerek başının pek hoş olmadığı mektebi terk eder.
elif hiçbir harfle kıyaslanamaz...ama her birinin içindedir...
değerli arkadaşıma......+1.....